Skip to main content

ဒဏ်ရာလေးကို သက်သေတည်မယ်


(ကာတွန်း မြင့်သိန်း - စံရွှေမြင့်)

မလိမ်ပါ မညာပါ - မှန်ရာကိုသာပြောရရင် သံယောဇဉ်တမြှင်ကြိုးနဲ့ သူ့ကိုပင် ဆုံးတသက် ရုန်းမထွက်နိုင်အောင် တမင် အထပ်ထပ် ရစ်ပတ်ချည်နှောင်လိုက်စမ်းချင်

သြော် ဒါပေမယ့် ကျမအနုပညာရှင် မီးရောင်အောက်က ဇာတ်သမလေးမို့ပင် စိုးရွံစိတ်လဲလွန်ကဲချင် မတွေးမဆ အဆိုးမြင်ဝါဒနဲ့ နောင်တကယ် ရှောင်ဖယ်ခဲ့ရင် အနာဂတ်မရှိ ပစ္စုပ္ပန်မှောင်အတိ မချိပင်ပမ်း နွမ်းနွမ်းလျလျ တမ်းတလို့ မနေချင်

ဒါကြောင့်မို့ သူ့လို တခုပြောချင် ခိုင်သင်းကြည်ဇာတ်သမမို့ မေတ္တာ မေတ္တာ အကို့မေတ္တာကို မမျှစေချင်

ကျနော်နဲ့ မြတ်ဟာ သမီးရီးစားဘဝကနေ အကြင်လင်မယားဖြစ်လာကြတဲ့အထိ အများတကာ စံထားလောက်အောင် တဦးကိုတဦး အကြင်နာအယုယပိုခဲ့ကြတယ် မဟုတ်ပါလား

ဒီတော့ သားတည်းဟူသော ကြိုးကလေးကြောင့် စွန်တည်းဟူသော မြတ်ရဲ့ရစ်ဘီး ကျနော်ဟာ ဘယ်လောက်ပဲဝေးဝေး တချိန်ချိန်မှာဖြင့် ပြန်လည်ဆုံစည်းရဦးမှာပါ ကိုငြိမ်းမောင်ရယ်

သံယောဇဉ်တမြှင်ကြိုး၊ ဆုံးတသက်၊ တမင်၊ နောင်တကယ်၊ တခုပြောချင်၊ တဦးကိုတဦး၊ အများတကာ၊ တဦးကိုတဦး နဲ့ တချိန်ချိန်မှာဖြင့် သတ်ပုံကို တင်ပြပါတယ်။ ပင်ပန်းနဲ့ မျှင်လို့က ပိုသင့်မယ် ထင်ပါတယ်။

ကျွန်တော်နဲ့ အသက်မတိမ်းမယိမ်း နှစ်ယောက် ကွန်မင့် ရေးကြတာ ဖတ်ရတယ်။ 

- စံရွှေမြင့်ခေတ်မီသူတွေဆို ခြောက်ထိပ်စည်းတွေဖြစ်လောက်တယ်

- ၇၀ ကျော် ငယ်သူငယ်ချင်းတွေကလဲ မှတ်မိနေကြသေးတယ်

သူတို့က ကာတွန်းကို လွမ်းဆွတ်သတိရနေကြတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ သတ်ပုံကိုပါ ဖတ်တာ။ အရင်ဟာတွေ မှားတယ်လို့ နောက်လူတွေက ပြင်ကြသတဲ့။ တိုင်းပြည်ရဲ့ လွတ်လပ်ရေးကလည်း ၇ ထိပ်စည်း မဟုတ်ပါလား။ လွတ်လပ်ရေးကျောက်တိုင်မှာ သတ်ပုံ မှန်တယ်။ 

ဒေါက်တာတင့်ဆွေ

Comments

Popular posts from this blog

ဝိဘတ်များ

ရေး မြို့ကကြိုဆိုပါ၏ နဲ့  ​ရေးမြို့မှ ကြိုဆိုပါ၏ ဘယ်ဟာအမှန်လဲဆရာ ရန်ကုန်မြို့က ကြိုဆိုပါ၏စာကို တင်တယ်။ ကွန်မင့်တွေလည်း များတယ်။ မက်စင်ဂျာကနေလည်း လာတယ်။ တချို့က နားမလည်။ အမှားကိုသာ မှန်တယ်ထင်ပြီး ရေးကြတယ်။ မတတ်နိုင်။ မှ နဲ့ က ကို ၂၀၁၇ ကတည်းက တင်ပြထားပြီးပါပြီ။ ကို နဲ့ အား လည်းရေးထားတယ်။ ရ နဲ့ က မှားနေကြပြန်တယ်။ နာမ်၊ နာမ်စားတို့၏ နောက်၌တည်၍ ၄င်းတို့သည် ကတ္တားဖြစ်သည်၊ ကံဖြစ်သည် စသည်ကိုလည်းကောင်း၊ ကြိယာ၏ နောက်၌တည်၍ ၄င်းကြိယာ၏ ကာလနှင့် အမျိုးအစားကို လည်းကောင်း ဝေဖန်ပိုင်းခြားပြသော စကားလုံးကို ဝိဘတ်ဟု ခေါ်သည်။ ဝိဘတ် (၂) မျိုး ရှိသည်။ ၁။ နာမ်ဝိဘတ် ၂။ ကြိယာဝိဘတ် နာမ်ဝိဘတ် နာမ်၊ နာမ်စားတို့၏ နောက်၌တည်၍ ၄င်းတို့သည် ကတ္တားဖြစ်သည်၊ ကံဖြစ်သည် စသည် ဝေဖန်ပိုင်းခြားပြသော ဝိဘတ်ကို နာမ်ဝိဘတ်ဟု ခေါ်သည်။ နာမ်ဝိဘတ် (၁၇) မျိုး ရှိသည်။ 1. ကတ္တားဝိဘတ် 2. ကံဝိဘတ် 3. ထွက်ခွာရာပြဝိဘတ် 4. ရှေးရှုရာပြဝိဘတ် 5. ဆိုက်ရောက်ပြဝိဘတ် 6. အသုံးခံပြဝိဘတ် 7. အကြောင်းပြဝိဘတ် 8. လက်ခံပြဝိဘတ် 9. နေရာပြဝိဘတ် 10. အချိန်ပြဝိဘတ် 11. ပိုင်ဆိုင်ခြင်းပြဝိဘတ် 12. လိုက်လျောပြဝိဘတ် 13. ယှဉ်တွဲပြဝိဘတ် 14. ခွဲထုတ်ရာပြဝိဘတ် 15. ရည်စူးချက်ပ

ပဲ နဲ့ ဘဲ ဋီကာ

၁။ ပဲမှန်သမျှ ဘဲလား ဆရာခင်ဗျ အငြင်းအနေနဲ့မှ ဘဲ သုံးရတာလားဗျ ခွဲခြားမသိလို့ပါဆရာ ၂။ ဆရာခင်ဗျာ 'ပန်းပန်လျက်ပဲ' မှားတယ်ဆိုတော့ ပဲနဲ့ဘဲ အသုံးလေးရှင်းပြစေလိုပါတယ်ခင်ဗျာ ၃။ ပဲ နဲ့ ဘဲ သုံးတာ ပုံထဲကအတိုင်း မှန်လား မှားလား ဆိုတာ သိချင်ပါတယ် ဆရာ။ ၄။ ချောင်းအစွယ်လား ချောင်းအဆွယ်လားဆရာ မူကွဲတွေကလည်း ကွဲဘဲကွဲနိုင်လွန်း ၅။ မနက်စာ စားပဲဖြစ်ဖြစ် အဆာပြေလေးဖဲဖြစ်ဖြစ် - ဖဲဆိုတာ ဖဲရိုက်တာ။ ၆။ အထင်ကရအစားအစာ တစ်ခုဖဲလေနော် - တခုပဲ (ဘဲ) လေနော်လို့ ရေးရ။ ‘တစ်ခု’ ဆိုရင် မျိုမကျတဲ့အစားအစာ။ ဖဲဆိုတာ ဖဲရိုက်တာ။ ၇။ ငါပဲလုပ်မယ်လားဗျ ပဲ လား ဘဲ လား ဇဝေဇဝါဗျ ၈။ ပဲနဲ့ဘဲကို အမြဲမှားပါတယ် ဒါပဲလို့ပြောယင် အမှားပါလားရှင် - ပန်းပန်လျက်ပဲ မှားတယ်။ ဆိတ်အုပ်ကဗျာ။ - သူငယ်ချင်းလို့ပဲ ဆက်၍ခေါ်မည်ခိုင် မှားတယ်။ သူငယ်ချင်းလို့ပဲ ဆက်၍ခေါ်မည် ဆိတ်မ။ ဗေဒါလမ်း ညိုပြာပြာ လတာပြင်ခြေရင်း လှိုင်းတက်ရာ ဗေဒါတက်၊ လှိုင်းသက်ရာဆင်း။ ဆင်းရလဲ မသက်သာ အုန်းလက်ကြွေရေပေါလော၊ မျောစုန်လို့လာ အဆင်းနဲ့အလာ၊ ဗေဒါမ အထွေး အုန်းလက်ကြွေ သူ့နံဘေး၊ ဆောင့်ခဲ့ရသေး။ ဆောင့်ခဲ့လဲ မသက်သာ နောက်တချီ ဒီတလုံးက၊ ဖုံးလိုက်ပြန်ပါ မြုပ်လေပေါ့ ပေါ်မလာ၊ မဗေဒါအလှ တလံကွာ လှ

အဘရောဂါ ကျဆုံးပါစေ

ဒီစာကို ခေါင်းစဉ်အမျိုးမျိုးနဲ့ အခါတရာလောက်တင်ပြီးသား။ စစ်ယူနီဖေါင်းနဲ့လူတွေ့တိုင်း အဘခေါ်ခိုင်းတာ နဝတ ခေတ်ကစတယ်။ နောက်တော့ လူတွေ့တိုင်း အဘဖြစ်လာတယ်။  ကိုယ့်အဖွားမှာ အိမ်ထောင်ဘက်တွေ များရော။ မလုပ်ကောင်းပါ။ ကန်တော့။ မြန်မာစာမှာပါ အဘရောဂါ ကူးစက်လာတယ်။ အခုဘဲ တယောက်က အဘ။ အဘအသုံးဟာ ယဉ်ကျေးမှု စသဖြင့် အရင်လူတွေရေးသလို ရေးလာပြန်တယ်။ အဘအသုံး နည်းလာပြီ။ အသစ်က Hi နဲ့ နော်။  စောစောက ထပ်မံတင်ပြသေးတယ်။ သားနဲ့ သမီး။ ကျွန်တော်၊ ကျနော်၊ ကျမ၊ ဗျ၊ ခင်ဗျ၊ ခင်ဗျာ၊ ရှင်၊ ရှင့် အသုံးတွေ ပျောက်ကွယ်လာလာတာအတွက် အင်မတန် နှမြောပါတယ်။  အဘမခေါ်ရမနေနိုင်သူတွေ ကျွန်တော့ဆီတော့ စာမရေးသားကြစေလိုပါ။ အခေါ်ခံချင်သူတွေ အများကြီး။  သူများကိုအဘခေါ်သူတွေ ကြီးလာရင် အဘလိုလုပ်ကြလိမ့်မယ်။ အဘရောဂါ ပျောက်ပါစေသတည်း။ အဘခေတ် ကျဆုံးပါစေသတည်း။ ယဉ်ကျေးမှုဖြစ်တယ်၊ ဘာဖြစ်တယ် ညာဖြစ်တယ် ပြန်မရေးစေလိုပါ။ ဆရာဝန်ကို ဆရာလို့ မခေါ်ချင်သူတွေလည်း မမေးကြစေလိုပါ။ ဒေါက်တာတင့်ဆွေ