Skip to main content

ဆံထုံး ၅၅ လုံးအန်ချင်းလင်္ကာ

အစောလေ။ ။

သပြေမည်ခံ၊ ပြည်ပုဂံဝယ်

နိုင်ငံကျယ်ပြော၊ ရှေးမင်းစောတို့

မုနောဇမ္ဗူ၊ စံတော်မူက

မြိတ်ဖြူ မြိတ်စို့၊ သွယ်ညို့ မြိတ်လွတ်

ရစ်ပတ် စုလည်း၊ ရရည်း ထုံးဖွဲ့

တုမဲ့ ရွှေရောင်၊ တိမ်တောင်တက်သက်

စဝှက် ရောင်ပြေး၊ နှင်းသေး မစို

ကြာညို ဝတ်ဆံ၊ ဓူဝံနှိုင်းရှည့်

ရှုကြည့် မငြီး၊ ဦးပြီးရွှင်ပျော်

ဇင်ယော်တန့်ဝဲ၊ ပုလဲကိုးလုံး

ဂမုံး ငုံအာ၊ လေသာဝေ့လည်

မြူချည် မတင်၊ ရကင်ခရုချောင်

ထုံးချောင် ထုံးခြား၊ ငါးပါးမြိတ်စို့

ဆောင်မျှို့တံဆိတ်၊ ကရဝိက်နှုတ်သီး

ဆိတ်သမီးနှင့်၊ ပန်းပြီးငါးထွေ

နေအရုဏ်ခံ၊ ညည့်ယံသောံရှူး

တိမ်ဦးနဂါး၊ လေးပါးရာသီ

နှိုင်းပြီဘက်လွတ်၊ နဂါးပတ်ကြော့ကွင်း

နန်းတွင်းမဉ္ဇူ၊ ထွက်ပြူမုတ်ဝ

ပဒုမသိဒ္ဓိ၊ မဏိကိုးပါး

ချရားပွင့်သေး၊ ယုန်ရေးလလယ်

နေဝယ်ဥဒေါင်း၊ သုံးကြောင်းခြူးရှက်

စဝှက်ရောင်ကျော၊ သင်္ဘောတံခွန်

နန္ဒ ဖုသျှ၊ မောရဂီဝါ

ဟင်္သာစာခွံ့၊ ထုံးအံ့ခဲယည်း

ပဇင်းတောင်ဖြန့်၊ သေးညွန့်လက်သင်

ကွမ်းလင်နောံတွဲ၊ မုတ္တာရွဲနှင့်

ပုလဲကွန်ချာ၊ ရတနာမဏ္ဍိုင်

ပွင့်ဆိုင်ပုဏ္ဏရိက်၊ နိဂ္ဂဟိတ်လေးထောင့်

ရှစ်မြှောင့်ပြန်ကဖက်

ဝန်းရှက်ခေါင်ဗွေ၊ နန်းလုံးဝေမျှ

မြုတေစံကျော်၊ နှုန်းမမြော်ကို

လွမ်းတော်မမူ သင့်လေလောလေ ဘော်ချင်းတို့။ ။

(စာဆို မဖော်ပြ)

၁။ မြိတ်ဖြူ ဆံထုံးပုံ

၂။ မြိတ်စို့

၃။ မြိတ်လွတ်

၄။ စုလည်း

၅။ ရရည်း

၆။ တိမ်တောင်တက်

၇။ တိမ်တောင်သက်

၈။ စဝှက်

၉။ ကြာညိုဝတ်ဆံ

၁၀။ ဓူဝံ

၁၁။ ဦးပြီးရွှင်ပျော်

၁၂။ ဇင်ယော်တန့်ဝဲ

၁၃။ ပုလဲ ၉ လုံး

၁၄။ ဂမုံး ငုံအာ

၁၅။ မြူချည်မတင်

၁၆။ ရကင်

၁၇။ ခရုချောင်

၁၈။ ထုံးချောင်

၁၉။ ထုံးခြား

၂၀။ ငါးပါးမြိတ်စို့

၂၁။ အောင်မျှို့တံဆိပ်

၂၂။ ကရဝိက်နှုတ်သီး

၂၃။ ဆိတ်သမီး

၂၄။ ပန်းပြီးငါးထွေ

၂၅။ နေအရုဏ်ခံ

၂၆။ သောံရှူး

၂၇။ တိမ်ဦးနဂါး

၂၈။ ၄ ပါးရာသီ

၂၉။ စံလွတ်

၃၀။ နဂါးပတ်ကြော့ကွင်း

၃၁။ နန်းတွင်းမဉ္ဇူ

၃၂။ ထွက်ပြူမုတ်ဝ

၃၃။ ပဒုမသိဒ္ဓိ

၃၄။ မဏိ ၉ ပါး

၃၅။ ချရား ပွင့်သေး

၃၆။ ယုန်ရေးလလယ်

၃၇။ နောက်ဥဒေါင်း

၃၈။ ၃ ကြောင်းခြူးရှက်

၃၉။ စဝှက်

၄၀။ ရောင်ကျော

၄၁။ သင်္ဘောတံခွန်

၄၂။ နန္ဒဖုသျှ

၄၃။ မောရဂီဝါ

၄၄။ ဟင်္သာစာခွံ့

၄၅။ ပရည်းတောင်ဖြန့်

၄၆။ သေးညွန့်လက်သင်

၄၇။ ကွမ်းလင်နောံတွဲ

၄၈။ မုတ္တာရွဲ

၄၉။ ပုလဲကွန်ချာ

၅၀။ ရတနာမဏ္ဍိုင်

၅၁။ ပွင့်ဆိုင်ပုဏ္ဏရိတ်

၅၂။ နိဂ္ဂဟိတ် ၄ ထောင့်

၅၃။ ရှစ်မြှောင့်

၅၄။ ပြန်ကဖက်

၅၅။ ဝန်းရှင်ခေါင်ဗွေ

(ပုရပိုက်ပုံပါ ညွန်းစာ)

-> ကဗျာတွင် ပုဂံခေတ်ဟု ပါသော်လည်း ပုဂံခေတ် ဆံထုံးကဗျာ မဟုတ်ပါ။

ရှေးစာကဗျာများ ကျေးဇူး။

ဒေါက်တာတင့်ဆွေ

Comments

Popular posts from this blog

ဝိဘတ်များ

ရေး မြို့ကကြိုဆိုပါ၏ နဲ့  ​ရေးမြို့မှ ကြိုဆိုပါ၏ ဘယ်ဟာအမှန်လဲဆရာ ရန်ကုန်မြို့က ကြိုဆိုပါ၏စာကို တင်တယ်။ ကွန်မင့်တွေလည်း များတယ်။ မက်စင်ဂျာကနေလည်း လာတယ်။ တချို့က နားမလည်။ အမှားကိုသာ မှန်တယ်ထင်ပြီး ရေးကြတယ်။ မတတ်နိုင်။ မှ နဲ့ က ကို ၂၀၁၇ ကတည်းက တင်ပြထားပြီးပါပြီ။ ကို နဲ့ အား လည်းရေးထားတယ်။ ရ နဲ့ က မှားနေကြပြန်တယ်။ နာမ်၊ နာမ်စားတို့၏ နောက်၌တည်၍ ၄င်းတို့သည် ကတ္တားဖြစ်သည်၊ ကံဖြစ်သည် စသည်ကိုလည်းကောင်း၊ ကြိယာ၏ နောက်၌တည်၍ ၄င်းကြိယာ၏ ကာလနှင့် အမျိုးအစားကို လည်းကောင်း ဝေဖန်ပိုင်းခြားပြသော စကားလုံးကို ဝိဘတ်ဟု ခေါ်သည်။ ဝိဘတ် (၂) မျိုး ရှိသည်။ ၁။ နာမ်ဝိဘတ် ၂။ ကြိယာဝိဘတ် နာမ်ဝိဘတ် နာမ်၊ နာမ်စားတို့၏ နောက်၌တည်၍ ၄င်းတို့သည် ကတ္တားဖြစ်သည်၊ ကံဖြစ်သည် စသည် ဝေဖန်ပိုင်းခြားပြသော ဝိဘတ်ကို နာမ်ဝိဘတ်ဟု ခေါ်သည်။ နာမ်ဝိဘတ် (၁၇) မျိုး ရှိသည်။ 1. ကတ္တားဝိဘတ် 2. ကံဝိဘတ် 3. ထွက်ခွာရာပြဝိဘတ် 4. ရှေးရှုရာပြဝိဘတ် 5. ဆိုက်ရောက်ပြဝိဘတ် 6. အသုံးခံပြဝိဘတ် 7. အကြောင်းပြဝိဘတ် 8. လက်ခံပြဝိဘတ် 9. နေရာပြဝိဘတ် 10. အချိန်ပြဝိဘတ် 11. ပိုင်ဆိုင်ခြင်းပြဝိဘတ် 12. လိုက်လျောပြဝိဘတ် 13. ယှဉ်တွဲပြဝိဘတ် 14. ခွဲထုတ်ရာပြဝိဘတ် 15. ရည်စူးချက်ပ

ပဲ နဲ့ ဘဲ ဋီကာ

၁။ ပဲမှန်သမျှ ဘဲလား ဆရာခင်ဗျ အငြင်းအနေနဲ့မှ ဘဲ သုံးရတာလားဗျ ခွဲခြားမသိလို့ပါဆရာ ၂။ ဆရာခင်ဗျာ 'ပန်းပန်လျက်ပဲ' မှားတယ်ဆိုတော့ ပဲနဲ့ဘဲ အသုံးလေးရှင်းပြစေလိုပါတယ်ခင်ဗျာ ၃။ ပဲ နဲ့ ဘဲ သုံးတာ ပုံထဲကအတိုင်း မှန်လား မှားလား ဆိုတာ သိချင်ပါတယ် ဆရာ။ ၄။ ချောင်းအစွယ်လား ချောင်းအဆွယ်လားဆရာ မူကွဲတွေကလည်း ကွဲဘဲကွဲနိုင်လွန်း ၅။ မနက်စာ စားပဲဖြစ်ဖြစ် အဆာပြေလေးဖဲဖြစ်ဖြစ် - ဖဲဆိုတာ ဖဲရိုက်တာ။ ၆။ အထင်ကရအစားအစာ တစ်ခုဖဲလေနော် - တခုပဲ (ဘဲ) လေနော်လို့ ရေးရ။ ‘တစ်ခု’ ဆိုရင် မျိုမကျတဲ့အစားအစာ။ ဖဲဆိုတာ ဖဲရိုက်တာ။ ၇။ ငါပဲလုပ်မယ်လားဗျ ပဲ လား ဘဲ လား ဇဝေဇဝါဗျ ၈။ ပဲနဲ့ဘဲကို အမြဲမှားပါတယ် ဒါပဲလို့ပြောယင် အမှားပါလားရှင် - ပန်းပန်လျက်ပဲ မှားတယ်။ ဆိတ်အုပ်ကဗျာ။ - သူငယ်ချင်းလို့ပဲ ဆက်၍ခေါ်မည်ခိုင် မှားတယ်။ သူငယ်ချင်းလို့ပဲ ဆက်၍ခေါ်မည် ဆိတ်မ။ ဗေဒါလမ်း ညိုပြာပြာ လတာပြင်ခြေရင်း လှိုင်းတက်ရာ ဗေဒါတက်၊ လှိုင်းသက်ရာဆင်း။ ဆင်းရလဲ မသက်သာ အုန်းလက်ကြွေရေပေါလော၊ မျောစုန်လို့လာ အဆင်းနဲ့အလာ၊ ဗေဒါမ အထွေး အုန်းလက်ကြွေ သူ့နံဘေး၊ ဆောင့်ခဲ့ရသေး။ ဆောင့်ခဲ့လဲ မသက်သာ နောက်တချီ ဒီတလုံးက၊ ဖုံးလိုက်ပြန်ပါ မြုပ်လေပေါ့ ပေါ်မလာ၊ မဗေဒါအလှ တလံကွာ လှ

အဘရောဂါ ကျဆုံးပါစေ

ဒီစာကို ခေါင်းစဉ်အမျိုးမျိုးနဲ့ အခါတရာလောက်တင်ပြီးသား။ စစ်ယူနီဖေါင်းနဲ့လူတွေ့တိုင်း အဘခေါ်ခိုင်းတာ နဝတ ခေတ်ကစတယ်။ နောက်တော့ လူတွေ့တိုင်း အဘဖြစ်လာတယ်။  ကိုယ့်အဖွားမှာ အိမ်ထောင်ဘက်တွေ များရော။ မလုပ်ကောင်းပါ။ ကန်တော့။ မြန်မာစာမှာပါ အဘရောဂါ ကူးစက်လာတယ်။ အခုဘဲ တယောက်က အဘ။ အဘအသုံးဟာ ယဉ်ကျေးမှု စသဖြင့် အရင်လူတွေရေးသလို ရေးလာပြန်တယ်။ အဘအသုံး နည်းလာပြီ။ အသစ်က Hi နဲ့ နော်။  စောစောက ထပ်မံတင်ပြသေးတယ်။ သားနဲ့ သမီး။ ကျွန်တော်၊ ကျနော်၊ ကျမ၊ ဗျ၊ ခင်ဗျ၊ ခင်ဗျာ၊ ရှင်၊ ရှင့် အသုံးတွေ ပျောက်ကွယ်လာလာတာအတွက် အင်မတန် နှမြောပါတယ်။  အဘမခေါ်ရမနေနိုင်သူတွေ ကျွန်တော့ဆီတော့ စာမရေးသားကြစေလိုပါ။ အခေါ်ခံချင်သူတွေ အများကြီး။  သူများကိုအဘခေါ်သူတွေ ကြီးလာရင် အဘလိုလုပ်ကြလိမ့်မယ်။ အဘရောဂါ ပျောက်ပါစေသတည်း။ အဘခေတ် ကျဆုံးပါစေသတည်း။ ယဉ်ကျေးမှုဖြစ်တယ်၊ ဘာဖြစ်တယ် ညာဖြစ်တယ် ပြန်မရေးစေလိုပါ။ ဆရာဝန်ကို ဆရာလို့ မခေါ်ချင်သူတွေလည်း မမေးကြစေလိုပါ။ ဒေါက်တာတင့်ဆွေ