နှင်းဆီပွင့် ဒွေးချိုးကဗျာ အမှားများ

မင်းသုဝဏ်ရဲ့ ၁၉၃၂ ခုနှစ်က ရေးဖွဲ့ခဲ့တဲ့ နှင်းဆီပွင့်ဒွေးချိုးကဗျာကို လွဲအောင်ရေးထားတာတွေ အမျိုးမျိုး တွေ့တယ်။

(၁)

လယ်ထဲကပြန် (အ မပါရ)

(၂)

ပန်ချင်တယ် ကြာညိုဖူးဆိုလို့ (ခရေဖူးဆိုလို့)

(၃)

သူ့ဆံပင် နှင်းဆီပန်းနဲ့ ဂုဏ်တင့်တယ်လေး (ချစ်လို့သာခွဲရ ရန်ကုန်ဘဆွေ)

(၄)

ကျော့ဆုံးကို မောင်မြင်တော့ (ကြော့ဆုံးကို မောင်မြင်တော့)

(၅)

သူ့ဆံပင် နှင်းဆီပွင့်တွေနဲ့ (နှင်းဆီပွင့်တွေနှင့်)

(၆)

ကြော့ထုံးကိုမြင်ပြန်တော့ (ကြော့ဆုံးကို မောင်မြင်တော့)

(၇)

သူ့ဆံမှာ နှင်းဆီပွင့်တွေနှင့် (သူ့ဆံပင် နှင်းဆီပွင့်တွေနှင့်)

(၈)

သူ့ဆံမှာ နှင်းဆီပွင့်တွေနှင့် (သူ့ဆံပင်)

(၉)

အောက်ဆုံးမှာ မင်းသူ့ဝံ တဲ့။

မင်းသုဝဏ်ကဗျာ အစစ်

လယ်တောက ပြန်

ပန်ချင်တယ် ခရေဖူးဆိုလို့

မောင် ခူးကာပေး။

မနက်တုန်းဆီက

ကြော့ဆုံးကို မောင်မြင်တော့

သူ့ဆံပင် နှင်းဆီပွင့်တွေနှင့်

ဂုဏ်တင့်တယ်လေး။ (မင်းသုဝဏ်၊ ၃၁-၁၂-၁၉၃၂)

အစစ် မူကွဲ

- နှင်းဆီပွင့်

- လယ်ထဲကပြန်

- နှင်းဆီပွင့်တွေနှင့် နှင်းဆီပွင့်တွေနဲ့ မူကွဲ။

မူလစာရေးသူတွေ ကွယ်လွန်တော့ မူရင်းစာတွေကို သတ်ပုံတွေပြင်တင်ကြ၊ ပြင်ထုတ်နေကြတယ်။ မှားရေးတဲ့သူတွေက မြန်မာစာချစ်သူ၊ ရသကြိုက်သူ၊ ကဗျာမြတ်နိုးသူတွေလို့ ကင်ပွန်းတပ်ကြတယ်။ မြန်မာစာပေ စည်းကမ်းမလှတော့ပါ။ ဂုဏ်မတင့်တော့ပါ။ မြန်မာအဝတ်အစားနဲ့ ပုံကလည်း အဆင်ပြေတာ ရှာကိုမရ။ ပုံနဲ့တွဲတဲ့ကဗျာကလည်း မှန်တာကရှား။ ခေတ်ကလည်း ပုံပြစားနေကြတာ။ စာအရေးအသားမှန် မှန်ကို ဂရုမစိုက်ကြ။ အရင်တခါ တင်စဉ်က ပုံရွေးမရခဲ့လို့ ဘိုမပန်းချီကားတခုနဲ့ တွဲတင်ခဲ့ရပါတယ်။ အခုတော့ လင်းရောင်ခြည် ပဌမတန်းမြန်မာဘတ်စာ တွေ့ပြီ။ ၁၉၅၃ ခုနှစ်က ထုတ်တယ်။

ဒေါက်တာတင့်ဆွေ

Comments

ပဲ နဲ့ ဘဲ ဋီကာ

၁။ ပဲမှန်သမျှ ဘဲလား ဆရာခင်ဗျ အငြင်းအနေနဲ့မှ ဘဲ သုံးရတာလားဗျ ခွဲခြားမသိလို့ပါဆရာ ၂။ ဆရာခင်ဗျာ 'ပန်းပန်လျက်ပဲ' မှားတယ်ဆိုတော့ ပဲနဲ့ဘဲ အသုံးလေးရှင်းပြစေလိုပါတယ်ခင်ဗျာ ၃။ ပဲ နဲ့ ဘဲ သုံးတာ ပုံထဲကအတိုင်း မှန်လား မှားလား ဆိုတာ သိချင်ပါတယ် ဆရာ။ ၄။ ချောင်းအစွယ်လား ချောင်းအဆွယ်လားဆရာ မူကွဲတွေကလည်း ကွဲဘဲကွဲနိုင်လွန်း ၅။ မနက်စာ စားပဲဖြစ်ဖြစ် အဆာပြေလေးဖဲဖြစ်ဖြစ် - ဖဲဆိုတာ ဖဲရိုက်တာ။ ၆။ အထင်ကရအစားအစာ တစ်ခုဖဲလေနော် - တခုပဲ (ဘဲ) လေနော်လို့ ရေးရ။ ‘တစ်ခု’ ဆိုရင် မျိုမကျတဲ့အစားအစာ။ ဖဲဆိုတာ ဖဲရိုက်တာ။ ၇။ ငါပဲလုပ်မယ်လားဗျ ပဲ လား ဘဲ လား ဇဝေဇဝါဗျ ၈။ ပဲနဲ့ဘဲကို အမြဲမှားပါတယ် ဒါပဲလို့ပြောယင် အမှားပါလားရှင် - ပန်းပန်လျက်ပဲ မှားတယ်။ ဆိတ်အုပ်ကဗျာ။ - သူငယ်ချင်းလို့ပဲ ဆက်၍ခေါ်မည်ခိုင် မှားတယ်။ သူငယ်ချင်းလို့ပဲ ဆက်၍ခေါ်မည် ဆိတ်မ။ ဗေဒါလမ်း ညိုပြာပြာ လတာပြင်ခြေရင်း လှိုင်းတက်ရာ ဗေဒါတက်၊ လှိုင်းသက်ရာဆင်း။ ဆင်းရလဲ မသက်သာ အုန်းလက်ကြွေရေပေါလော၊ မျောစုန်လို့လာ အဆင်းနဲ့အလာ၊ ဗေဒါမ အထွေး အုန်းလက်ကြွေ သူ့နံဘေး၊ ဆောင့်ခဲ့ရသေး။ ဆောင့်ခဲ့လဲ မသက်သာ နောက်တချီ ဒီတလုံးက၊ ဖုံးလိုက်ပြန်ပါ မြုပ်လေပေါ့ ပေါ်မလာ၊ မဗေဒါအလှ တလံကွာ လှ

ရှေးရေစက်

ရေး - ရွှေတိုင်ညွန့် ဆို - ဝင်းဦး + မာမာအေး လူမြင်ရင် ချစ်ချင်ဖွယ် ရူပါရုံ ချောလှတယ် သဘောကောင်းတဲ့ သူကလေးရယ် အတူဆုံဖို့ နဖူးစာရေးတယ် ယုံကြည်ဖွယ် မာယာနှောကာ ပြောတတ်တဲ့သက်လှယ်ရယ် နောင်ခါဝယ် မေရှင်ကလေးကို အရေးမစိုက်မှာ အလွန်စိုးတယ် ချစ်မှာလားကွယ် မေတ္တာထားတယ် ရှေးရေစက် ကံဆုံတယ် တူနှစ်သွယ် ဆုံဆည်းရတယ် ချစ်စရာကောင်းသူကလေးရယ် မောင့်စိတ်ထဲမှာ စွဲလန်းတယ် အဟုတ်ကိုပြောတာလားကွယ် လိမ်ဉာဏ်တွေပိုတယ် ကရုဏာထားတာ အဟုတ်ပါပဲ မေတ္တာထားတယ် တကယ့်ကိုပဲ မင်းအလိုရှိရင်မောင့်အသည်း ခွဲကာပေးမယ် တွေ့ရင်တော့ဖြင့် လွမ်းအောင်ချွဲ နောက်ကွယ်ကျရင်မေ့မှာပဲ အသည်းမှာစွဲတဲ့ ပျိုမေရှင်ကို အလိုလိုက်ရလိမ့်မယ် တူမောင်မယ် မေတ္တာအကြောင်းနဲ့ ပေါင်းဖို့ရာ ဆုတောင်းမယ် ခင်နဲ့မောင် သစ္စာထား သိကြားနတ်တွေ အကုန်သိတယ် တူမောင်မယ် မေတ္တာအကြောင်းနဲ့ ပေါင်းဖို့ရာ ဆုတောင်းမယ် ခင်နဲ့မောင် သစ္စာထား သိကြားနတ်တွေ အကုန်သိတယ် ချစ်တဲ့သူရယ် ကြိုက်တဲ့သူရယ် ရာသက်ပန်ရွယ်ကိုးလို့သာ အရိုးကျအောင် ပေါင်းပါ့မယ် စိုးရိမ်ဖွယ် စိုးရိမ်ဖွယ် ယောက်ျားများဟာ ဖောက်ပြားလွယ် တကယ်ကြောက်အားပိုတယ် ယုံဘူး ယုံဘူး ချစ်ဦးပျိုသက်လှယ် လူမြင်ရင် ချစ်ချင်ဖွယ် ရူပါရုံ

ယတိဘေဒ ခေါ် မြန်မာစာရေးနည်း

ကျွန်တော် ညက အိပ်မက် မက်ပါတယ်။ ဆောင်းအိပ်မက်က အကျအန။ နေ့ခင်းတုန်းက မိတ်ဆွေတဦးကနေ ဆရာ မြန်မာစာ ပန်ကျူယေးရှင်းအကြောင်း ကျမ်းတစောင်ရေးပါလားတဲ့။ ဟာ - ရာရာစစ၊ ကျွန်တော်က မြန်မာစာကို ဆရာလုပ်နိုင်တဲ့အထိ မတတ်ကျွမ်းပါ။ ဒါပေမဲ့ အိပ်မက်ထဲမှာ ကျမ်းတစောင် ရေးခဲ့တယ်။ မြန်မာစာရေးနည်းထဲက ယတိဘေဒ။ လက်ထဲမှာ လယ်တီဆရာတော်ဦးကေလာသ (လယ်တီဒီပနီကို ရေးသားတော်၏မူတဲ့ လယ်တီဆရာတော်ကြီး မဟုတ်ပါ) ရေးတဲ့ ယတိဘေဒ ခေါ် မြန်မာစာရေးနည်း “ပီဒီအက်ဖ်” ဖိုင်ကို ရှေးစာကဗျာများနေရာကနေ ရထားတယ်။ ကျေးဇူး။ ယတိ (၁) = ရပ်ခြင်း။ ရပ်တန့်ခြင်း။ ချုပ်တည်းခြင်း။ စောင့်စည်းခြင်း။ ယတိ (၂) = ရဟန်း။ မြန်မာလိုမှာ ယတိပြတ်လို့ ရှိတယ်။ တစုံတခုကို တိတိကျကျ ဆုံးဖြတ်တာမျိုး။ သတ်မှတ်တာမျိူး။ ပိုင်းခြားလိုက်တာမျိုး။ မြန်မာစာရေးသားနည်းမှာ ယတိဆိုတာ စားလုံးတခုနဲ့တခု၊ စကားစုတခုနဲ့တခုကို ပိုင်းခြားခြင်း ဖြစ်ပါတယ်။ အလွယ်ဆုံးနဲ့ အများဆုံးက ပုဒ်ထီးနဲ့ ပုဒ်မ။ ကွန်ပြူတာစာရိုက်နည်းမပေါ်ခင် လက်နှိပ်စက်ရိုက်နည်းမှာ စနစ်တကျသင်ကြရပါတယ်။ ပုဒ်ထီး၊ ပုဒ်မ မဟုတ်ဘဲ တကွက်ခြာ ရိုက်ရတာလည်းရှိတယ်။ အခုခေတ်မှာတော့ “စပေ့စ်ဘား” ခေါ်တယ်။ တကွက် ဆိုတာ နှစ်ကွက် သုံးကွက် မဟုတ်ရပါ။ စာ

တို့စာ တို့စကား တို့တိုင်းပြည်

Search This Blog