Skip to main content

မရန်းသီးလည်း ကြိုက် ခရမ်းသီးလည်း အရမ်းကြိုက်



ခရန်းသီးလို့လည်း အရင်ကရေးတယ်။ မရန်းသီးက အမှန်ပေမဲ့ သိသူက ရှားတယ်။

- ခရမ်းသီး မဟုတ်ဘူးလားဆရာ မရမ်းသီးနဲ့ ခရမ်းသီးက တော်တော်လေးကွဲပြားပါတယ် ကျနော်တို့ မြင်းခြံ တောင်သာ ဆမိတ်ခုံ(ဆီမီးခုံ) ဘက်ကတော့ ခရမ်းခေါင်းသီးလို့ ခေါ်ကြတယ်ဆရာ တောခရမ်းသီးက အပေါ်ယံ ခရမ်းရောင်ရင့်ရင့်နဲ့ အရေခွံက အတော် တင်းပြီးပြောင်ချောချောနဲ့ပါ အဲ့ဒါ ကြောင့် ခရမ်းသီး ချက်ရင် အပေါ်ယံက ခရမ်းရောင် အရည်ခွံကို ဓား နဲ့ သင်(နွာ)ပစ်ကြရပါတယ် ခရမ်းသီးက ရက်ကြာလို့ နွမ်းပြီး ပိန်သွားရင် ဓား မထက်(ပြတ်)တာနဲ့ အခွံသင်လို့မရတော့ဘူးဆရာ အဲ့ဒါကြောင့် ခရမ်းသီးပိန် ဓားတုန်း

ဆိုတဲ့ စကားပုံ ကို နားလည်မိခဲ့တာပါ မရမ်းသီး ဆိုတာနဲ့တော့ ဆက်စပ် မတွေးတတ်ပါခင်ဗျာ

အဖြေ - ကဝိဓဇသတ်ပုံကျမ်းမှာ ခါးရန်းပင်၊ ခါးရန်းသီးလို့ ရေးထားတယ်။

နရသီဟပတေ့မင်းဟာ နေ့လယ်နေ့ခင်း အိပ်နေရာကနိုးထတဲ့အခါ အနားမှာရှိတဲ့အရာတခုခုနဲ့ အပျိုတော်တွေကို ပစ်ပေါက်လေ့ရှိပါသတဲ့။ အမတ်တွေက အပျိုတော်တွေ သက်သာရာရစေအောင် အသီးတမျိုးထားပေးတယ်။ ထိမှန်ခံရတဲ့ အပျိုတော်တွေ ခါးရန်းသွားကြရာကနေ ခါးရန်းသီးလို့ ပါးစပ်ရာဇဝင် တွင်ပါသတဲ့။ ကျွန်တော်ကတော့ မယုံ။ တရုပ်ပြေးမင်းလည်း နတ်ရွာစံ (ငရဲရောက်)၊ သူ့အမတ်တွေလည်း မရှိကြတော့လို့ ဟုတ် မဟုတ် မေးလည်းမရ။ ကျွန်တော်က ခရမ်းသီးလို့သာရေးတယ်။ မရန်းသီးလို့သာ ရေးတယ်။ 

- ပြတဲဆရာဝန်က အရန်းတော် တဲ့ဆရာဝန်ပါ ပြန်ပြပါ သူပြောတဲ့အတိုင်း ဆေးကုသမှုခံယူမယ်ဆိုရင် ပိုကံကောင်းမှာပါ (အရမ်းတော်လို့ ရေးရတယ်။)

- ဆီမပါပြားမပါ အရန်းအရသာရှိတဲ့ငါးရခိုင်ချက်နည်းလေးတင်ပေးမယ် (အရမ်းအရသာရှိလို့ ရေးရတယ်။)

- ကြွက်သားကိုက်ခဲနာကျင် ယောင်ယမ်း(ရောင်ရမ်း)ခြင်းများ သက်သာစေပါတယ်

- ရန်း နဲ့ ရမ်းတွေ မှားနေကျ(မှားနေကြ)လို့ ရှင်းပြပေးပါဆရာ

- ဖက်ယမ်း၊ ဖက်ရမ်း ဘယ်ဟာမှန်လဲဆရာ။ (ဖက်ရမ်းက မှန်ပါတယ်။ ဖက်ယမ်း နမ်းရှုပ်သည်။ ဖက်ပြီး ဆွဲယမ်းတယ်လို့လည်းရတယ်။)

- ဆရာရှင့် မရမ်းသီး မဟုတ်ဘဲ မရန်းသီးလို့ ရေးရမှာပေါ့နော်

မရမ်း နဲ့ မရန်း မူကွဲ။ သတ်ပုံမှန်က မရန်း။ ဒါပေမဲ့ သိတဲ့သူ ရှားတယ်။ ခရမ်းသီး၊ ခရမ်းရောင်၊ မရန်းစေ့ရောင် မရန်းရောင်။ အရမ်းနဲ့ အလန်း ဘန်းစကားတွေကို ထည်လဲသုံးကြတယ်။ အရန်းဆိုရင် အိမ်လက်ရန်း ဖြစ်သွားမယ်။ အလမ်းဆိုရင် နာရီနှိုးစက်။ သင်္ကန်းရန်းတာလည်း နသတ်နဲ့။

အရမ်းမိုက်

အရမ်းကောင်း

အရမ်းလွမ်း

အရမ်းချစ်

အရမ်းကြိုက်

စာကို ထင်သလိုအရမ်းကာရောရေး။

ရန်း

ကုလားနရန်း

ခြံစောင့်ရန်း

ခါးရန်းကြိုး

ခါးရန်းသီး (ယခင်အသုံး)

ခေါင်ရန်းပန်း

စက်နရန်း

စတုရန်း

ဆင်ကပ်လက်ရန်း

တြိရန်း (ယခင်အသုံး)

မရန်းပင်

မရန်းရောင်

မရန်းသီး

ရန်း = အရောင်

ရန်းတား = ကာဆီးစောင့်ရှောက်ထားခြင်း

ရန်းပြာသာဒ်

လှည်းစွယ်ရန်း

သက်တင်ရန်း

အရန်းအတား

အရန်းအတား = ကာဆီးစောင့်ရှောက် (ယခင်အသုံး)

အိမ်လက်ရန်း

ရမ်း

ကြွေ့ကြွေ့ရမ်းရမ်း

ကိုယ်လက်ရောင်ရမ်း၊ ကိုယ်လက်ရောင်ယမ်း၊

ခရမ်းကစော့ (ကဆော့) သီး

ခရမ်းကြွပ်ပင်

ခရမ်းချဉ်ပင်

ခရမ်းခါးသီး

ခရမ်းပင်

ခရမ်းရောင်

ခရမ်းသီး

ညောင်ရမ်းမြို့

ပရမ်းပတာ

ပေါရမ်း = မြှော်ရမ်းသည်

ဗညားရမ်း

ရမ်းကားသည်

ရမ်းကားသူ

ရမ်းဆ

ရမ်းတုတ်

ရမ်းဗြဲကျွန်း

ရမ်းရမ်း = အားရနှစ်သက်သည် (ယခင်အသုံး)

ရမ်းရမ်းမို့မို့

ရမ်းရမ်းလွေ့ = များသည်

ရမ်းရော်

ရမ်းသန်းပြော

ရွှင်အားရမ်း

ရော်ရမ်းမှန်းဆ

လူသရမ်း

သမိန်ပရမ်း

ဟော့ဟော့ရမ်းရမ်း

အရမ်း = အလွန်အကဲ (ခေတ်သုံး)

တိမ်ညိုမိလ္လာ၊ တိမ်စူကာနှင့်၊ တိမ်ပြာရောရှက်၊ မရန်းဖက်၍၊ တိမ်သက်တန့်ရောင်၊ အဝါပေါင်ဝယ်၊ (ရှင်ဥတ္တမကျော် တောလား)

ဒေါက်တာတင့်ဆွေ

Comments

Popular posts from this blog

ဝိဘတ်များ

ရေး မြို့ကကြိုဆိုပါ၏ နဲ့  ​ရေးမြို့မှ ကြိုဆိုပါ၏ ဘယ်ဟာအမှန်လဲဆရာ ရန်ကုန်မြို့က ကြိုဆိုပါ၏စာကို တင်တယ်။ ကွန်မင့်တွေလည်း များတယ်။ မက်စင်ဂျာကနေလည်း လာတယ်။ တချို့က နားမလည်။ အမှားကိုသာ မှန်တယ်ထင်ပြီး ရေးကြတယ်။ မတတ်နိုင်။ မှ နဲ့ က ကို ၂၀၁၇ ကတည်းက တင်ပြထားပြီးပါပြီ။ ကို နဲ့ အား လည်းရေးထားတယ်။ ရ နဲ့ က မှားနေကြပြန်တယ်။ နာမ်၊ နာမ်စားတို့၏ နောက်၌တည်၍ ၄င်းတို့သည် ကတ္တားဖြစ်သည်၊ ကံဖြစ်သည် စသည်ကိုလည်းကောင်း၊ ကြိယာ၏ နောက်၌တည်၍ ၄င်းကြိယာ၏ ကာလနှင့် အမျိုးအစားကို လည်းကောင်း ဝေဖန်ပိုင်းခြားပြသော စကားလုံးကို ဝိဘတ်ဟု ခေါ်သည်။ ဝိဘတ် (၂) မျိုး ရှိသည်။ ၁။ နာမ်ဝိဘတ် ၂။ ကြိယာဝိဘတ် နာမ်ဝိဘတ် နာမ်၊ နာမ်စားတို့၏ နောက်၌တည်၍ ၄င်းတို့သည် ကတ္တားဖြစ်သည်၊ ကံဖြစ်သည် စသည် ဝေဖန်ပိုင်းခြားပြသော ဝိဘတ်ကို နာမ်ဝိဘတ်ဟု ခေါ်သည်။ နာမ်ဝိဘတ် (၁၇) မျိုး ရှိသည်။ 1. ကတ္တားဝိဘတ် 2. ကံဝိဘတ် 3. ထွက်ခွာရာပြဝိဘတ် 4. ရှေးရှုရာပြဝိဘတ် 5. ဆိုက်ရောက်ပြဝိဘတ် 6. အသုံးခံပြဝိဘတ် 7. အကြောင်းပြဝိဘတ် 8. လက်ခံပြဝိဘတ် 9. နေရာပြဝိဘတ် 10. အချိန်ပြဝိဘတ် 11. ပိုင်ဆိုင်ခြင်းပြဝိဘတ် 12. လိုက်လျောပြဝိဘတ် 13. ယှဉ်တွဲပြဝိဘတ် 14. ခွဲထုတ်ရာပြဝိဘတ် 15. ရည်စူးချက်ပ

ပဲ နဲ့ ဘဲ ဋီကာ

၁။ ပဲမှန်သမျှ ဘဲလား ဆရာခင်ဗျ အငြင်းအနေနဲ့မှ ဘဲ သုံးရတာလားဗျ ခွဲခြားမသိလို့ပါဆရာ ၂။ ဆရာခင်ဗျာ 'ပန်းပန်လျက်ပဲ' မှားတယ်ဆိုတော့ ပဲနဲ့ဘဲ အသုံးလေးရှင်းပြစေလိုပါတယ်ခင်ဗျာ ၃။ ပဲ နဲ့ ဘဲ သုံးတာ ပုံထဲကအတိုင်း မှန်လား မှားလား ဆိုတာ သိချင်ပါတယ် ဆရာ။ ၄။ ချောင်းအစွယ်လား ချောင်းအဆွယ်လားဆရာ မူကွဲတွေကလည်း ကွဲဘဲကွဲနိုင်လွန်း ၅။ မနက်စာ စားပဲဖြစ်ဖြစ် အဆာပြေလေးဖဲဖြစ်ဖြစ် - ဖဲဆိုတာ ဖဲရိုက်တာ။ ၆။ အထင်ကရအစားအစာ တစ်ခုဖဲလေနော် - တခုပဲ (ဘဲ) လေနော်လို့ ရေးရ။ ‘တစ်ခု’ ဆိုရင် မျိုမကျတဲ့အစားအစာ။ ဖဲဆိုတာ ဖဲရိုက်တာ။ ၇။ ငါပဲလုပ်မယ်လားဗျ ပဲ လား ဘဲ လား ဇဝေဇဝါဗျ ၈။ ပဲနဲ့ဘဲကို အမြဲမှားပါတယ် ဒါပဲလို့ပြောယင် အမှားပါလားရှင် - ပန်းပန်လျက်ပဲ မှားတယ်။ ဆိတ်အုပ်ကဗျာ။ - သူငယ်ချင်းလို့ပဲ ဆက်၍ခေါ်မည်ခိုင် မှားတယ်။ သူငယ်ချင်းလို့ပဲ ဆက်၍ခေါ်မည် ဆိတ်မ။ ဗေဒါလမ်း ညိုပြာပြာ လတာပြင်ခြေရင်း လှိုင်းတက်ရာ ဗေဒါတက်၊ လှိုင်းသက်ရာဆင်း။ ဆင်းရလဲ မသက်သာ အုန်းလက်ကြွေရေပေါလော၊ မျောစုန်လို့လာ အဆင်းနဲ့အလာ၊ ဗေဒါမ အထွေး အုန်းလက်ကြွေ သူ့နံဘေး၊ ဆောင့်ခဲ့ရသေး။ ဆောင့်ခဲ့လဲ မသက်သာ နောက်တချီ ဒီတလုံးက၊ ဖုံးလိုက်ပြန်ပါ မြုပ်လေပေါ့ ပေါ်မလာ၊ မဗေဒါအလှ တလံကွာ လှ

အဘရောဂါ ကျဆုံးပါစေ

ဒီစာကို ခေါင်းစဉ်အမျိုးမျိုးနဲ့ အခါတရာလောက်တင်ပြီးသား။ စစ်ယူနီဖေါင်းနဲ့လူတွေ့တိုင်း အဘခေါ်ခိုင်းတာ နဝတ ခေတ်ကစတယ်။ နောက်တော့ လူတွေ့တိုင်း အဘဖြစ်လာတယ်။  ကိုယ့်အဖွားမှာ အိမ်ထောင်ဘက်တွေ များရော။ မလုပ်ကောင်းပါ။ ကန်တော့။ မြန်မာစာမှာပါ အဘရောဂါ ကူးစက်လာတယ်။ အခုဘဲ တယောက်က အဘ။ အဘအသုံးဟာ ယဉ်ကျေးမှု စသဖြင့် အရင်လူတွေရေးသလို ရေးလာပြန်တယ်။ အဘအသုံး နည်းလာပြီ။ အသစ်က Hi နဲ့ နော်။  စောစောက ထပ်မံတင်ပြသေးတယ်။ သားနဲ့ သမီး။ ကျွန်တော်၊ ကျနော်၊ ကျမ၊ ဗျ၊ ခင်ဗျ၊ ခင်ဗျာ၊ ရှင်၊ ရှင့် အသုံးတွေ ပျောက်ကွယ်လာလာတာအတွက် အင်မတန် နှမြောပါတယ်။  အဘမခေါ်ရမနေနိုင်သူတွေ ကျွန်တော့ဆီတော့ စာမရေးသားကြစေလိုပါ။ အခေါ်ခံချင်သူတွေ အများကြီး။  သူများကိုအဘခေါ်သူတွေ ကြီးလာရင် အဘလိုလုပ်ကြလိမ့်မယ်။ အဘရောဂါ ပျောက်ပါစေသတည်း။ အဘခေတ် ကျဆုံးပါစေသတည်း။ ယဉ်ကျေးမှုဖြစ်တယ်၊ ဘာဖြစ်တယ် ညာဖြစ်တယ် ပြန်မရေးစေလိုပါ။ ဆရာဝန်ကို ဆရာလို့ မခေါ်ချင်သူတွေလည်း မမေးကြစေလိုပါ။ ဒေါက်တာတင့်ဆွေ