Skip to main content

အရမ်း

၁။ ဆရာ မြန်မာစကားမှာ အရမ်း ဆိုတဲ့ စကားလုံး / စကား ရှိပါသလား။ သမီးလည်း သေချာမသိပါ။ တစ်ခါ(တခါ)ကတော့ ဖတ်ဖူးတဲ့စာအုပ်ထဲမှာ အရမ်း ဆိုတဲ့စကားမရှိပါတဲ့။
ထမင်းအရမ်းစားတာပဲလို့ ပြောမည့်အစား ထမင်းသိပ်စားတာပဲ ထမင်းတွေ အင်မတန်စားတာပဲ ထမင်းတွေအလွန်စားတာပဲလို့ ပြောမှ မှန်မယ်လို့ ပြောပါတယ်။ ဟုတ်ပါသလား။
၂။ ဆရာ အရမ်း ရဲ့အဓိပ္ပါယ်က မြန်မာစာမှာ ရမ်းကားတာကလွဲပြီး တခြားရှိသေးလားခင်ဗျာ။ လက်ရှိလူတွေပြောနေတာ အထူးသဖြင့် Presenter တွေ၊ စင်ပေါ်တက်ပြောနေတာ၊ နားကြားပြင်းကပ်ရပါတယ်။ အရမ်း၊ ပေါ့နော်၊ ဒါ၊ ဟုတ်ကဲ့ပါ၊ ဒီအလုံးကြီးလေးလုံး ပတ်လည်ရိုက် အပ်ကြောင်းထပ်တတ်ရင် Presenter ဖြစ်နေပြီဆရာ။ ကျွန်တော်တော့ အရမ်း ကို ကောင်းတဲ့အသုံးအနှုန်းအဖြစ် ခံစားလို့မရဘူးဆရာ။ ဆရာ့အမြင်လေးသိပါရစေ။
အရမ်းက ဘန်းစကားဖြစ်လို့ မူရင်းဆိုလိုချက်နဲ့တော့ မညီပါ။ များတာ၊ ကဲတာကိုပြောလိုတာ ဖြစ်ပါမယ်။ ဘန်းစကားတွေက ပြောင်းတယ်။ တချို့စာလုံးတွေသာ ကြာကြာခံတယ်။ တချို့ ကျန်ရစ်တယ်။ တချို့ကတော့ ခဏနဲ့ပျောက်တယ်။ အရန်းလို့ရေးရင်တော့ ဆိုလိုချက် ပျက်တယ်။ မွင်းဂါး၊ မွန်ငါး၊ ပြောကျိတွေ မသုံးသလောက်နည်းလာပြီ။ ကျယ်မ ဖြစ်လာတယ်။ တချို့ဘန်းစကား ခေါ်ခေတ်သုံးတွေက ရိုင်းစိုင်းတယ်။ သူ့နေရာနဲ့သူဆိုရင် တော်သေးတယ်။ စင်ပေါ်ကနေပြောသူရဲ့အဆင့်အတန်း နိမ့်တယ်။ အွန်လိုင်းကြော်ငြာတွေမှာလည်း အဲလိုဘဲ။ ရောင်းကုန် ခပ်ညံ့ညံ့ကို ခပ်ညံ့ညံ့အသုံးစကားတွေနဲ့ ရောင်းနေကြတယ်။ ရောင်းရတယ်ထင်ပါတယ်။ ဝယ်ချင်သူတွေရဲ့ အဆင့်အတန်းနဲ့ညီလို့ ဖြစ်ပါတယ်။ 
၃။ မင်္ဂလာပါဆရာ ဗိုက်အရမ်းဆာတယ်။ အရမ်းဗိုက်ဆာတယ်။ ဘယ်အသုံးက မှန်တာပါလဲဆရာ။ ၂ခုစလုံးရော သုံးလို့ရလားဆရာ။  ကျေးဇူးပြု၍ ဖြေကြားပေးပါဦးဆရာ။
'အရမ်း' ဆိုတာ ကြိယာဝိသေသန။ 'ဆာတယ်' က ကြိယာ။ ဥပမာ -
'မြန်မြန်' ပြေးသည်။ 'အလွန်' သဘောကျသည်။ 'မတရား' ဆိုးဝါးသည်။
အဲဒါကြောင့် 'အရမ်း ဆာသည်' က မှန်ပါမယ်။
စကားပြောရာမှာတော့ ဆာလိုက်တာ အရမ်းဘဲ။ လှလိုက်တာ အလွန်ဘဲ စသဖြင့် ပြောကြတယ်။
ဗိုက်အရမ်းဆာတယ် နဲ့ အရမ်းဗိုက်ဆာတယ် နှစ်ခုလုံး မမှားပါ။
ဆာတယ်လို့ အသုံးများပေမယ့် တချို့က ဗိုက်ဆာတယ်လို့ ပြောကြတယ်။ အရမ်း ဝိသေသနက ဗိုက်ကို အထူးမပြုရ။ ဆာတာကိုသာ အထူးပြုရမယ်။
မြန်မာအဘိဓာန် အကျဉ်းချုပ် (၁၉၈၀) အရ -
အလွန် အဆင်းလှ၏။
အလွန်အကြူး မစားသုံးရာ။
အရမ်း နဲ့ မိုက်
၄။ “အရမ်း” ဆိုတဲ့ ကြိယာဝိသေသနကို ကောင်းတဲ့အဓိပ္ပာယ်ကို ပြောတဲ့ညွှန်းတဲ့အခါမှာ မသုံးရဘူးလို့လည်း ပြောတာကြားဖူးထားပါတယ်ဆရာ။ ဥပမာ - “အရမ်းကျေးဇူးတင်တယ်။” ဒီလိုမျိုးမှာ “အရမ်း”ဆိုတဲ့အသုံးကို မပြောရပါဘူးတဲ့ ဆရာ။ အကျိုးအကြောင်း ဆီလျော်ပါရဲ့လားဆရာ။
ဘန်းစကား၊ ခေတ်စကားတွေမှာ ထောက်ပြစရာတွေတော့ ရှိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ စကားလုံးကို၌က စံကိုက်ဝေါဟာရတွေ မဟုတ်ကြပါ။ သတ်ပုံကျမ်းတွေမှာ ပါခဲတယ်။
ဥပမာ 'မိုက်တယ်' ဆိုတာ မယဉ်ကျေးဘူးလို့ ပြောချင်တာမဟုတ်တဲ့သဘောလည်း သုံးကြတယ်။ "ဒီဇာတ်ကားက သိပ်မိုက်တာဘဲ"။ "ဒီဇာတ်လိုက်က အရမ်းမိုက်တယ်"။ 'ခပ်မိုက်မိုက်ဘဲ' ဆိုတာ လူရမ်းကားကို ဆိုလိုတာ ဟုတ်ချင်မှ ဟုတ်မယ်။ "မင်းက ဒီအဝတ်အစားနဲ့ မိုက်တယ်နော်'။
"အရမ်းလှတယ်" ဆိုတာ ဘန်းစကာအနေနဲ့တော့ ပြောလေ့ရှိကြတယ်။
'အရမ်း' ဆိုတာ ရမ်းကားတယ်လို့ ဆိုလိုတာ ဟုတ်ချင်မှ ဟုတ်ပါမယ်။
အရန်းအတား = ကာဆီးစောင့်ရှောက် (ယခင်အသုံး)
အရမ်း = အလွန်အကဲ (ခေတ်သုံး)
ကျွန်တော်က အကုန်သိတာတော့ မဟုတ်။ မြန်မာစာပညာရှင်လည်း မဟုတ်ပါ။
ဒေါက်တာတင့်ဆွေ

Comments

Popular posts from this blog

ဝိဘတ်များ

ရေး မြို့ကကြိုဆိုပါ၏ နဲ့  ​ရေးမြို့မှ ကြိုဆိုပါ၏ ဘယ်ဟာအမှန်လဲဆရာ ရန်ကုန်မြို့က ကြိုဆိုပါ၏စာကို တင်တယ်။ ကွန်မင့်တွေလည်း များတယ်။ မက်စင်ဂျာကနေလည်း လာတယ်။ တချို့က နားမလည်။ အမှားကိုသာ မှန်တယ်ထင်ပြီး ရေးကြတယ်။ မတတ်နိုင်။ မှ နဲ့ က ကို ၂၀၁၇ ကတည်းက တင်ပြထားပြီးပါပြီ။ ကို နဲ့ အား လည်းရေးထားတယ်။ ရ နဲ့ က မှားနေကြပြန်တယ်။ နာမ်၊ နာမ်စားတို့၏ နောက်၌တည်၍ ၄င်းတို့သည် ကတ္တားဖြစ်သည်၊ ကံဖြစ်သည် စသည်ကိုလည်းကောင်း၊ ကြိယာ၏ နောက်၌တည်၍ ၄င်းကြိယာ၏ ကာလနှင့် အမျိုးအစားကို လည်းကောင်း ဝေဖန်ပိုင်းခြားပြသော စကားလုံးကို ဝိဘတ်ဟု ခေါ်သည်။ ဝိဘတ် (၂) မျိုး ရှိသည်။ ၁။ နာမ်ဝိဘတ် ၂။ ကြိယာဝိဘတ် နာမ်ဝိဘတ် နာမ်၊ နာမ်စားတို့၏ နောက်၌တည်၍ ၄င်းတို့သည် ကတ္တားဖြစ်သည်၊ ကံဖြစ်သည် စသည် ဝေဖန်ပိုင်းခြားပြသော ဝိဘတ်ကို နာမ်ဝိဘတ်ဟု ခေါ်သည်။ နာမ်ဝိဘတ် (၁၇) မျိုး ရှိသည်။ 1. ကတ္တားဝိဘတ် 2. ကံဝိဘတ် 3. ထွက်ခွာရာပြဝိဘတ် 4. ရှေးရှုရာပြဝိဘတ် 5. ဆိုက်ရောက်ပြဝိဘတ် 6. အသုံးခံပြဝိဘတ် 7. အကြောင်းပြဝိဘတ် 8. လက်ခံပြဝိဘတ် 9. နေရာပြဝိဘတ် 10. အချိန်ပြဝိဘတ် 11. ပိုင်ဆိုင်ခြင်းပြဝိဘတ် 12. လိုက်လျောပြဝိဘတ် 13. ယှဉ်တွဲပြဝိဘတ် 14. ခွဲထုတ်ရာပြဝိဘတ် 15. ရည်စူးချက်ပ

ပဲ နဲ့ ဘဲ ဋီကာ

၁။ ပဲမှန်သမျှ ဘဲလား ဆရာခင်ဗျ အငြင်းအနေနဲ့မှ ဘဲ သုံးရတာလားဗျ ခွဲခြားမသိလို့ပါဆရာ ၂။ ဆရာခင်ဗျာ 'ပန်းပန်လျက်ပဲ' မှားတယ်ဆိုတော့ ပဲနဲ့ဘဲ အသုံးလေးရှင်းပြစေလိုပါတယ်ခင်ဗျာ ၃။ ပဲ နဲ့ ဘဲ သုံးတာ ပုံထဲကအတိုင်း မှန်လား မှားလား ဆိုတာ သိချင်ပါတယ် ဆရာ။ ၄။ ချောင်းအစွယ်လား ချောင်းအဆွယ်လားဆရာ မူကွဲတွေကလည်း ကွဲဘဲကွဲနိုင်လွန်း ၅။ မနက်စာ စားပဲဖြစ်ဖြစ် အဆာပြေလေးဖဲဖြစ်ဖြစ် - ဖဲဆိုတာ ဖဲရိုက်တာ။ ၆။ အထင်ကရအစားအစာ တစ်ခုဖဲလေနော် - တခုပဲ (ဘဲ) လေနော်လို့ ရေးရ။ ‘တစ်ခု’ ဆိုရင် မျိုမကျတဲ့အစားအစာ။ ဖဲဆိုတာ ဖဲရိုက်တာ။ ၇။ ငါပဲလုပ်မယ်လားဗျ ပဲ လား ဘဲ လား ဇဝေဇဝါဗျ ၈။ ပဲနဲ့ဘဲကို အမြဲမှားပါတယ် ဒါပဲလို့ပြောယင် အမှားပါလားရှင် - ပန်းပန်လျက်ပဲ မှားတယ်။ ဆိတ်အုပ်ကဗျာ။ - သူငယ်ချင်းလို့ပဲ ဆက်၍ခေါ်မည်ခိုင် မှားတယ်။ သူငယ်ချင်းလို့ပဲ ဆက်၍ခေါ်မည် ဆိတ်မ။ ဗေဒါလမ်း ညိုပြာပြာ လတာပြင်ခြေရင်း လှိုင်းတက်ရာ ဗေဒါတက်၊ လှိုင်းသက်ရာဆင်း။ ဆင်းရလဲ မသက်သာ အုန်းလက်ကြွေရေပေါလော၊ မျောစုန်လို့လာ အဆင်းနဲ့အလာ၊ ဗေဒါမ အထွေး အုန်းလက်ကြွေ သူ့နံဘေး၊ ဆောင့်ခဲ့ရသေး။ ဆောင့်ခဲ့လဲ မသက်သာ နောက်တချီ ဒီတလုံးက၊ ဖုံးလိုက်ပြန်ပါ မြုပ်လေပေါ့ ပေါ်မလာ၊ မဗေဒါအလှ တလံကွာ လှ

အဘရောဂါ ကျဆုံးပါစေ

ဒီစာကို ခေါင်းစဉ်အမျိုးမျိုးနဲ့ အခါတရာလောက်တင်ပြီးသား။ စစ်ယူနီဖေါင်းနဲ့လူတွေ့တိုင်း အဘခေါ်ခိုင်းတာ နဝတ ခေတ်ကစတယ်။ နောက်တော့ လူတွေ့တိုင်း အဘဖြစ်လာတယ်။  ကိုယ့်အဖွားမှာ အိမ်ထောင်ဘက်တွေ များရော။ မလုပ်ကောင်းပါ။ ကန်တော့။ မြန်မာစာမှာပါ အဘရောဂါ ကူးစက်လာတယ်။ အခုဘဲ တယောက်က အဘ။ အဘအသုံးဟာ ယဉ်ကျေးမှု စသဖြင့် အရင်လူတွေရေးသလို ရေးလာပြန်တယ်။ အဘအသုံး နည်းလာပြီ။ အသစ်က Hi နဲ့ နော်။  စောစောက ထပ်မံတင်ပြသေးတယ်။ သားနဲ့ သမီး။ ကျွန်တော်၊ ကျနော်၊ ကျမ၊ ဗျ၊ ခင်ဗျ၊ ခင်ဗျာ၊ ရှင်၊ ရှင့် အသုံးတွေ ပျောက်ကွယ်လာလာတာအတွက် အင်မတန် နှမြောပါတယ်။  အဘမခေါ်ရမနေနိုင်သူတွေ ကျွန်တော့ဆီတော့ စာမရေးသားကြစေလိုပါ။ အခေါ်ခံချင်သူတွေ အများကြီး။  သူများကိုအဘခေါ်သူတွေ ကြီးလာရင် အဘလိုလုပ်ကြလိမ့်မယ်။ အဘရောဂါ ပျောက်ပါစေသတည်း။ အဘခေတ် ကျဆုံးပါစေသတည်း။ ယဉ်ကျေးမှုဖြစ်တယ်၊ ဘာဖြစ်တယ် ညာဖြစ်တယ် ပြန်မရေးစေလိုပါ။ ဆရာဝန်ကို ဆရာလို့ မခေါ်ချင်သူတွေလည်း မမေးကြစေလိုပါ။ ဒေါက်တာတင့်ဆွေ