တ နဲ့ တစ် အရေးအသားဟာ မုံ့စားသလို ကိုယ်ကြိုက်တာ ရွေးစားနည်းနဲ့ မတူပါ။
ကျွန်တော်ကတော့ သူငယ်တန်းကတည်းက ဆရာဆရာမတွေသင်တာ၊ အလယ်တန်းကျောင်းသား လောက်ကတည်းက ဖတ်ခဲ့ရတဲ့ ကျောင်းစာ၊ ကျောင်းအပြင်စာတွေ မနည်းတော့ပါ။
လူအများစုက မြင်မှ ယုံတယ်။ မြင်သမျှကို ယုံနေသူတွေလည်း မရှားပါ။
ကြံကြံဖန်ဖန်သမားတွေလည်း များပါတယ်။
ပစ္စည်းအစစ်လည်း ဝယ်ကြတယ်။ ပစ္စည်းအတုလည်း ဝယ်ကြပါတယ်။ အရောင်လေး အဆင်လေးတူနေတော့ အားလုံးက လှသလိုလို။
အောင်လက်မှတ် အတုတွေက ပိုများလာချိန်မှာ အစစ်ကို လက်မခံတော့တဲ့ တကယ့်အဖြစ် ကြုံဘူးတယ်။
ကျွန်တော်တို့လူမျိုးတွေဟာ တခြားတိုင်းပြည်တွေကို ထွက်ပြေး၊ ထွက်ခွါ၊ ထွက်အလုပ်လုပ်နေကြတာ သန်းဂဏန်း မနည်းတော့ပါ။
မဆလ ခေတ်ကတည်း အကြံအဖန်မလုပ်ရင် အလုပ်မဖြစ်တာ၊ အလုပ်မရတာ၊ ငွေမရတာတွေ များလာခဲ့တယ်။
ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လည်း ပြည်ပနိုင်ငံရေးလုပ်စဉ်က လိုအပ်ရင် ဥပမာ ပတ်စပို့တွေ အကြံအဖန်လုပ်ခဲ့ရပါတယ်။
ဒုက္ခသည်တွေထဲက လူငယ်တွေဟာ ကိုယ်ရေးရာဇဝင်မှာ ပြည်တွင်းတုန်းက ဆယ်တန်းအောင်ခဲ့တယ်၊ ဘွဲ့ရခဲ့တယ်ဆိုတာကို အတုတွေ လုပ်ကြရတယ်။ ကြာတော့ အစစ်တင်ပြသူရဲ့ အောင်လက်မှတ်ကို ယူအင်ရုံးတွေက မယုံဘူးတဲ့။ မျက်စိအောက်မှာ တွေ့ခဲ့ပါတယ်။
ကနေ့ခေတ် မြန်မာစာလည်း အလားတူဘဝ ရောက်နေပြီ။
ကျွန်တော် မြစေတီကျောက်စာကို မဖတ်တတ်ပါ။
မြန်မာ့စွယ်စုံကျမ်းကနေ ဖတ်ရတယ်။ အတွဲ ၉၊ စာမျက်နှာ ၃၇၁ ကနေ ၃၇၅ အထိ။ ကောက်စာ ဘာသာပြန်မှာ -
(၃၁) ယ်တစ်ရွာ
ရှင်းလင်းချက်စာကိုယ်မှာ -
မြစေတီကျောက်စာပါ စကားပြေသည် ရှေးအကျဆုံးဖြစ်သော စကားပြေတရပ်ဟု ဆိုသင့်ပေသည်။
အဲတော့ ၁၈၈၆-၁၈၈၇ ခုနှစ်ကလိုရေးမလား၊ မြန်မာ့စွယ်စုံကျမ်း၊ အတွဲ ၉၊ ပဌမနှိပ်ခြင်း ၁၉၆၄ ခုနှစ်ကလို ရေးမလား။
ကျွန်တော်တို့ မြန်မာစာဆရာ ဘုတလင်ချစ်လေးက စကားပြေတရပ်လို့သာ သင်ပေးပါတယ်။
မြန်မာ့စွယ်စုံကျမ်းကို ပြုစုကြတဲ့ ပညာရှင်တွေ ကွယ်လွန်ပြီ။ ကျွန်တော်တို့ မြန်မာစာဆရာလည်း ကွယ်လွန်ပြီ။ ကျွန်တော်ကတော့ ဆရာကို ကာမပြန်ပါ။
ဒေါက်တာတင့်ဆွေ
Comments
Post a Comment