သင်ပုန်းကြီးဆိုတာ

သင်ပုန်းကြီးဆိုတာ မြန်မာစာ သင်ကြားခြင်းရဲ့ အခြေခံဖြစ်တယ်။ ဦးကျည်ပွေ့ကစတင်ခဲ့တယ်လို့ ဆိုပါတယ်။ ခေတ်အလိုက် သင်ပုန်းကြီးကို ပြောင်းရေးကြရတယ်။ အခြေခံထဲမှာ အခြေခံအကျဆုံးအချက်ကို သတိပြုရပါမယ်။ သင်ပုန်းကြီးပါလင်္ကာတွေကို ဖတ်ပါ။ က ကနေ အ ထိမှာ ဘယ်စာလုံးမှ ရေးချ၊ လုံးကြီးတင်၊ အသတ်၊ အောက်မြစ်၊ တချောင်းငင်၊ နှစ်ချောင်းငင်၊ သေးသေးတင်၊ စတာတွေ မပါရပါ။ က ကို က စာလုံး သုံးတယ်။ ခ ကို ခ စာလုံး သုံးတယ်။ ကဇွန်းက မှန်ပြီး၊ ကန်ဇွန်း မမှန်ပါ။

စပယ်မှန်ပြီး စံပယ် မမှန်ပါ။

ခေတ်သုံးခေတ် သင်ပုန်းကြီးဖတ်စာ

(၁) ဆရာ မင်းသုဝဏ်

က-ကစွန်းပင်၊ ရေမှာရွှင်။

ခ-ခရမ်းသီး၊ ဓါးနဲ့လှီး။

ဂ-ဂဏန်းကောင်၊ လက်မထောင်။

င-ငပုဏ္ဏား၊ ဟင်းချက်စား။

စ-စပယ်ဖြူ၊ မွှေးကြူကြူ။

ဆ-ဆရာကြီး၊ ခေါင်းလောင်းတီး။

ဇ-ဇလားမှာ၊ ဆန်ထည့်ပါ။

ည-ညနေခင်း၊ လေညင်းညင်း။

တ-တယောသံ၊ တညံညံ။

ထ-ထရံထက်၊ အိမ်မြှောင်တက်။

ဒ-ဒရယ်ဖို၊ (ဂျို)ချိုတိုတို။

ဓ-ဓနိငုတ်၊ ဓါးနဲ့ခုတ်။

န-နဖားမှာ၊ ကြိုးလျှ ို ပါ။

ပ-ပလူတွင်း၊ ပုရွက်ဆင်း။

ဖ-ဖယောင်းတိုင်၊ ကြာပန်းခိုင်။

ဗ-ဗလုံထိုး၊ တို့ချောင်းရိုး။

ဘ - ဘယက်မှာ၊ ဒေါင်းရုပ်ပါ။

မ-မရန်းသီး၊ ဆားနဲ့မြည်း။

ယ-ယမနေ၊ သစ်ကောင်းပေ။

ရ-ရထားလှည်း၊ မြင်းနွားဆွဲ။

လ-လနတ္တော်၊ မုံ့ဆန်းလှော်။

ဝ-ဝရီးက၊ ဦးကြီးပ။

သ-သပိတ်လွယ်၊ ငှက်ကျားငယ်။

ဟ-ဟတတ၊။တံခါးဝ

အမှာ လူ အအ

(၂) ဆရာ တက္ကသိုလ် မောင်မောင်ကြီး

က-ကညစ်၊ ပေမှာခြစ်။

ခ-ခရာ၊ အသံသာ။

ဂ-ဂဏန်း၊ ရေမှာဖမ်း။

င-ငရုတ်စိမ်း၊ စပ်ရှိန်းရှိန်း။

စ-စပါး၊ တို့အားထား။

ဆ-ဆရာ၊ ရိုသေပါ။

ဇ-ဇရပ်မှာ၊ တည်းခိုပါ။

ည-ညအခါ၊ လသာသာ။

တ-တလင်းဝယ်၊ စပါးနှယ်။

ထ-ထမနဲ၊ တပို့တွဲ။

ဒ-ဒရယ်လေး၊ ဘေးမဲ့ပေး။

ဓ-ဓနိပင်၊ အသုံးဝင်။

န-နယုန်၊ လေရူးသုန်။

ပ-ပလောင်၊ တို့ညီနောင်။

ဖ-ဖရုံပေါ၊ တို့ယာတော။

ဗ-ဗလ၊ အင်အားပြ။

ဘ-ဘယက်၊ ရွှေဒေါင်းခွက်။

မ-မမ၊ အဖော်ရ။

ယ-ယမင်း၊ ပပဝင်း။

ရ-ရထား၊ စီးလို့ သွား။

လ-လမင်း၊ ထိန်ထိန်လင်း။

ဝ-ဝကလေး၊ ဝိုင်းဝိုင်းရေး။

သ-သမင်၊ အပြေးလျင်။အ-အလံ၊ အောင်ပွဲခံ။

(၃) ဆရာ တင်မိုး

က-ကလေးငယ်၊ ချစ်စဖွယ်။

ခ-ခရေကုံး၊ မလေးပြုံး။

ဂ-ဂဏန်းသင်၊ ပြုံးရွှင်ရွှင်။

င-ငချိပ်ပေါင်း၊ စားလို့ကောင်း။

စ-စခန်းသာ၊ တောင်တန်းပြာ။

ဆ-ဆရာမ၊ ရိုသကွေ။

ဇ-ဇလပ်ဖြူ၊ သင်းကြူကြူ။

ည-ညနေခင်း၊ ရေခပ်ဆင်း။

တ-တမာပင်၊ ရွာအဝင်။

ထ-ထမင်းပွဲ၊ လက်ဆုံနွှဲ။

ဒ-ဒရယ်ယုန်၊ သားမျိုးစုံ။

ဓ-ဓနိတန်း၊ ပင်လယ်ကမ်း။

န-နဂါးမောင်၊ အမောက်ထောင်။

ပ-ပလွေမှုတ်၊ ကိုဖိုးတုတ်။

ဖ-ဖရုံယို၊ အလွန်ချို။

ဗ-ဗလကြီး၊ ဆင်ပြောင်စီး။

ဘ-ဘဖိုးအို၊ ဆီးလို့ကြို။

မ-မမလေး၊ ဝလုံးရေး။

ယ-ယမင်းခင်၊ ကကြိုးဆင်။

ရ-ရထားကြီး၊ ပျော်ပျော်စီး။

လ-လဝါဝါ၊ ထိန်ထိန်သာ။

ဝ-ဝတုတ်တုတ်၊ ဖိုးဝရုပ်။

သ-သပြေညို၊ အောင်ပွဲကြို။

ဟ-ဟဟာဟ၊ ရယ်လိုက်ရ။

အ-အမိ‌‌မြေ တို့တိုင်းပြည်(ပြေ)၊ ငါတို့ချစ်တဲ့မြေ။ ။

သတိပြုရန် -

- စပယ်ဖြူ သေးသေး မတင်ရ။

- ကစွန်းပင် န မသတ်ရပါ။

- ငပုဏ္ဏားမှာ ငါး လို့ မရေးရပါ။

- မရန်းသီး - မရမ်းသီး မဟုတ်။

ဒေါက်တာတင့်ဆွေ