ကျက်သရေ နှင့် ကြက်သရေ

၁။ ကွန်မင့်တခု = သိရ်ကျက်သရေ

သိရ်

သိရ်ကြက်သရေ။

ဂုဏ်သိရ်။

သိန် 

မြန်မာအဘိဓာန် အကျဉ်းချုပ် (၁၉၈၀)

ကျက်သရေ။ အသရေ။

သိန်ဆည် = ကျက်သရေ မညှိုးစေရန် သိန်းချုပ်သည်။

သိဟ်

မြန်မာ တဆယ့်နှစ်လတို့တွင် ပဉ္စမလ။ ဝါခေါင်လနှင့် တိုက်ဆိုင်သောရာသီ။ သိဟ်ရာသီ။

သိသ် (ပါဠိ) = ညှဉ်းဆဲခြင်း။ ကြွင်းကျန်ခြင်း။

၂။ ဆရာ ကျက်သရေ နဲ့ ကြက်သရေ ဘယ်ဟာအမှန်ပါလဲ ဆရာ ကျနော်သိလာတာ ကျက်သရေမင်္ဂလာ လို့ သိခဲ့ရလို့ပါ

၃။ ကြက်သရေလော။ ကျက်သရေလော ဆရာ။

၄။ မင်္ဂလာပါဆရာ ကျက်သရေ မင်္ဂလာ နဲ့ ကြက်သရေမင်္ဂလာ ပြဿာဒ် နဲ့ ပြာဿာဒ် ဘယ်ဟာကမှန်လဲသိချင်ပါတယ်။ ကျောင်းစာအုပ်တွေထဲမှာတောင် စာတပုဒ်ထဲမှာ နှစ်မျိုးဖြစ်နေတာတွေ့ရလို့ပါရှင့်။ ကျေးဇူးပြု၍ဖြေပေးစေချင်ပါတယ်ရှင့်။

ဝေါဟာရလီနတ္ထဒီပနီ = ကျက်သရေ 

မြန်မာအဘိဓာန် စာမျက်နှာ ၂၅

ကျက်သရေ - အသရေနှင့်အတူတူ။ (မွန်၊ ကျောက် + သ၊ ဂြီ)

မြန်မာစာလုံးပေါင်း အဘိဓါန်ချုပ် ခေါ် မြန်မာစာရေးထုံးကျမ်း၊ သီရိပျံချီ ဦးသာမြတ်။ စာမျက်နှာ ၂၈

ကျက်သရေ - (မွန်) ကျက်သရေမှာ ရှေးပညာရှိတို့ရေးထားခဲ့သည့် ကျောက်စာများမှာ အပင့်သာရှိသည်။ သက္ကရာဇ် ၁ဝ၉ဝ ကျော်၊ ကန်တော်မင်းကျောင်း မေတ္တာစာအဖြေမှာ ကြက်သရေခေါ်သည်ကား။ ကြက်၌တည်သော သရေဆိုလိုသည်ဟုရေးထားသည်ကို အဟုတ်အမှန်ထင်၍ ကြက်သရေကို ရရစ်နှင့်ရေးမှတ်ကြသတည်း။ ကြက်ဟူ၍ခေါ်ဝေါ်ခြင်းအကြောင်း (ဝေါဟာရလိနတ္တဒီပနီကျမ်း)

ကဝိဓဇသတ်ပုံကျမ်း၊ စာမျက်နှာ ၃၆

ကြက်သရေ

ရှေးကျောက်စာတွင် ကျက်သရေဟုရှိ၍ နောက်လူများ အဟုတ်ထင်မှတ်ပြီးလျှင် ရေးနေကြကြောင်း ဝေါဟာရလိနတ္ထ ဆရာဆို၏။ ၎င်းဆရာသည် ယပင်းကျက်ကိုမသုံးမူ၍ ကျမ်းဦးပဏာမ၌ မြတ်သောအစိုးရခြင်း၊ ဘုန်းကြက်သရေနှင့် ပြည့်စုံတော်မူသောဟု ရရစ်ကြက်ကိုပင် သုံးထားတော်မူ၏။ သက္ကရာဇ် ၈ဝဝ ကျော်လောက်မှစ၍ ပညာရှိ အဆက်ဆက်တို့သည် သဒ္ဓါဟူက မကင်းရ၊ ပဝတ္တနိမိတ်နှင့်။ ဗျုပ္ပတ္တိမှာ အရရှာ၊ ကြိယာဖြစ်သင့်ဟူသော နိယံနှင့်အညီ၊ ရရစ်ကြက်ကိုသာ အသုံးပြုတော်မူသည်ကိုတွေ့ရ၏။ ထိုသို့ဗြဟ္မာမင်း၏မျက်စိကဲ့သို့ မြင်တော်မူကြကုန်သော ရှေးပညာရှိတို့သည် ကျောက်စာအရေးအသားကို မမြင်ကြမည်မဟုတ်၊ မြင်တော်မူကြမည် အမှန်ပင်တည်း။ ကျွန်ုပ်တို့ကဲ့သို့ ဖြုတ်မျက်စိဖြင့်ကြည့်၍ အဆိုပါပုဂ္ဂိုလ်တို့၏ ရေးထုံးရေးနည်းကို ဖျက်ပြင်ရန်မဝံ့ပါကြောင်း။

ပါဠိ-မြန်မာအဘိဓာန်မှာ

သိရီ = ဘုန်းကြက်သရေ၊ ကြက်သရေမင်္ဂလာ၊ တင့်တယ်ခြင်း လို့ပါတယ်။

ပြာဿာဒ်လို့ အရင်ကရေးတာရှိတယ်။ အခုလည်းရေးပါတယ်။

ကျွန်တော်တို့ ဆယ်တန်း မြန်မာစာကျောင်းသုံးစာအုပ်ထဲမှာ သိပ္ပံမောင်ဝရေးတဲ့ ရွာ့ကျက်သရေထဲက ဆရာစောကို သတိရတယ်။ ထိုကျောင်းသားကျောင်းသူကလေးများက တယောက်လျှင် တနှစ်အတွက် စပါးသုံးတင်းမျှသော အထောက်အပ့ံကိုသာခံယူကာ တည်ထောင်ထားသောကျောင်းဖြစ်လေသည်။

မောင့်ကြက်သရေခေါင်းပေါင်းလို့ရှိခဲ့တယ်။ မူကွဲလို့ ပြောရမဲ့စကားလုံးသာဖြစ်ပါတယ်။

ကြက်သရေ (ကန်တော်မင်းကျောင်း မေတ္တာစာအဖြေ)

ဒေါက်တာတင့်ဆွေ