စုဗူးကလေး
တကျပ်တန် မုန့်ဘိုးရလို့
မုန့်အမျိုး စုံအောင်သာ
စားခဲ့ပေါကွာ။
ရင်ပြည့်လို့ ဗိုက်နာတယ်
မိုက်ပါဘိ ကလေး။
နောက်တခါ
ရပါယင် ကုန်မစားပါဘူး
စုထားမယ်လေး။ (နုယဉ်)
တကျပ်လည်း တန်ဖိုးရှိစဉ်က မြန်မာစာလည်း တန်ဖိုးရှိခဲ့တယ်။
အခုခေတ်မှာ ထပ်တရာ စားစရာမဟုတ်တဲ့။
ကလေးဗူးမှုတ်တာကလွဲရင် ဘူးတဲ့။
ဗူးဘုရား ရှိမှန်းမသိသူတွေက မြန်မာစာဆရာလုပ်နေကြတယ်။
ထပ်တရာမဟစားဘူးသူတွေက စာရေးဆရာ။
ကလေးက ဘူးမှုတ်ပါတယ်။ ကလေးမရှိသူတွေက ကဗျာဆရာ။
ဒေါက်တာတင့်ဆွေ
Comments
Post a Comment