Skip to main content

ပျဉ်းမငုတ်တို ညှောင့်စူးခြင်း

(ကဗျာတွေကို သတ်ပုံတွေ မှားအောင်ပြင် သင်နေ၊ တင်နေကြတယ်။ မလုပ်ကောင်းပါ။)

ပျဉ်းမငုတ်တို (မင်းသုဝဏ်)

  ဖုထစ်ရွတ်တွ၊ ငှက်လင်းတသို့

  ပျဉ်းမငုတ်တို၊ သက်ကျားအိုသည်

  ကုန်းမိုထက်တွင် တပင်တည်း။

  ခွဆုံအကွေး၊ သစ်ခေါင်းဆွေးလည်း

  အဖေးတက်လာ၊ အိုင်းအမာသို့

  ကျယ်စွာဟက်ပက် ခြအိမ်ပျက်။

  ကုန်းမိုကမ်းပါး၊ မြေပပ်ကြားတွင်

  စစ်သားခမောက်၊ ပိန်ခြောက်ခြောက်လည်း

  စစ်ရောက်စခန်း လမ်းပြညွှန်း။

  ထိုပင်ငုတ်တို၊ ပျဉ်းမအိုသည်

  စစ်ကိုလည်းကြုံ၊ ခြအုံလည်းဖြစ်

  ဓားထစ်လည်းခံ၊ နေလျှံလည်းတိုက်

  လေပြင်းခိုက်လျှက်၊ မငိုက်ဦးခေါင်း

  နွေသစ်လောင်းသော်

  ရွက်ဟောင်းညှာကြွေ၊ ရွက်သစ်ဝေ၍

  လေပြေထဲတွင်၊ ငယ်ရုပ်ဆင်သည်

  အသင် ယောက်ျားကောင်းတကား။   ။

ဖိုးမောင်လာပြီ

  မှိုင်းညို ညဉ့်ရိပ်၊ လူခြေတိတ်၌

  ရေဆိပ် အနား၊ ရွာတံခါးမှ

  ဂုတ်ကျား ကျယ်လောင်၊ ဆီးကြို ဟောင်သော်

  ဖိုးမောင်လာပြီ ဆိုကြသည်။

  ဟောင်သံရပ်၍

  ထက်ကြပ်ပေါ်လာ၊ အသံမှာကား

  ညခါ ငါးထောင်၊ မောင်ဖိုးမောင်သည်

  ရွာတောင်ချောင်းက ပြန်ခဲ့ပြီ။

  ဖိုးမောင်သံကြား၊ ကင်းသမားက

  တံခါးကြီးအောက်၊ မလွယ်ပေါက်ကို

  တယောက်ဝင်သာ၊ ဖွင့်လိုက်ပါသော်

  ယာတွင် အုပ်ဆောင်း၊ ဝဲ တက်ချောင်းနှင့်

  ခါးစောင်း ကိုယ်ကိုင်း၊ ငါးပလိုင်းကို

  လွယ်သိုင်းပြီးလျှင်၊ ရွာကိုဝင်သည်

  လူပင်လေလား၊ တစ္ဆေလား။

  တစ္ဆေမကြောက်၊ မြွေမကြောက်ပဲ

  တယောက်တည်းပင်၊ ညဉ့်မှောင်တွင်၌

  သူလျှင် ငါးရှာ၊ မကျွေးပါက

  ထိုရွာသူသား၊ လူအများတို့

  ငါးစို ငါးစိမ်း ငတ်ပေလိမ့်။   ။

သူ့မှာတမ်း

  သူတို့အဆုတ် ထားခဲ့မြှုပ်သည့်

  ဗုံးငုတ်တိုက်မှား မောင်ပြောက်ကျားကို

  ရွာသားရွာသူ မေးကြမြူသည်

  အူအူယမ်းငွေ့ ထတုန်တည်း။

  အမောင်ပြောက်ကျား၊ ချစ်သူအားကို

  ဘာများ မှာခဲ့လိုသနည်း။

  ငယ်ကကြင်မြတ်၊ မိသက်မှတ်ကို

  ခွင့်လွှတ်ခဲ့ကြောင်း ပြောပါလေ။

  အမောင်ပြောက်ကျား၊ မိဖအားကို

  ဘာများ မှာခဲ့လိုသနည်း။

  မွေးသည့်မိခင်၊ မွေးဖခင်ကို

  ဦးတင်ခဲ့ကြောင်း ပြောပါလေ။

  အမောင်ပြောက်ကျား၊ တိုင်းပြည်အားကို

  ဘာများ မှာခဲ့လိုသနည်း။

  ခရီးမတ်တပ်၊ လမ်းခုလတ်တွင်

  ကိုယ်လွတ်ရှောင်ခွာ၊ ခွဲရပါ၍

  အားနာခဲ့ကြောင်း ပြောပါလေ။

  ယမ်းငွေ့အူအူ၊ တလူလူနှင့်

  မေးမြူကြတုန်း၊ အနောက်ကုန်းတွင်

  နေလုံး ကွယ်လေပြီတကား။   .

ဆရာမင်းသုဝဏ်ရေးသားသီကုံးခဲ့တဲ့ကဗျာမှာ (တ) တွေကို (တစ်) လုပ်မထားပါ။ ကုန်းမိုထက်တွင် တပင်တည်း၊ တယောက်ဝင်သာ ဖွင့်လိုက်ပါသော်၊ ယမ်းငွေ့အူအူ တလူလူနှင့်။ ဒါပေမဲ့ ၂ဝဝ၂ ခုနှစ်ထုတ် မောင်ခွေးဖို့ကဗျာများ စတုတ္တအကြိမ်ပုံနှိပ်ခြင်းထဲမှာ (တစ်) နဲ့သာဖြစ်နေတယ်။ မလုပ်ကောင်းပါ။

ဒေါက်တာတင့်ဆွေ

Comments

Popular posts from this blog

ပဲ နဲ့ ဘဲ ဋီကာ

၁။ ပဲမှန်သမျှ ဘဲလား ဆရာခင်ဗျ အငြင်းအနေနဲ့မှ ဘဲ သုံးရတာလားဗျ ခွဲခြားမသိလို့ပါဆရာ ၂။ ဆရာခင်ဗျာ 'ပန်းပန်လျက်ပဲ' မှားတယ်ဆိုတော့ ပဲနဲ့ဘဲ အသုံးလေးရှင်းပြစေလိုပါတယ်ခင်ဗျာ ၃။ ပဲ နဲ့ ဘဲ သုံးတာ ပုံထဲကအတိုင်း မှန်လား မှားလား ဆိုတာ သိချင်ပါတယ် ဆရာ။ ၄။ ချောင်းအစွယ်လား ချောင်းအဆွယ်လားဆရာ မူကွဲတွေကလည်း ကွဲဘဲကွဲနိုင်လွန်း ၅။ မနက်စာ စားပဲဖြစ်ဖြစ် အဆာပြေလေးဖဲဖြစ်ဖြစ် - ဖဲဆိုတာ ဖဲရိုက်တာ။ ၆။ အထင်ကရအစားအစာ တစ်ခုဖဲလေနော် - တခုပဲ (ဘဲ) လေနော်လို့ ရေးရ။ ‘တစ်ခု’ ဆိုရင် မျိုမကျတဲ့အစားအစာ။ ဖဲဆိုတာ ဖဲရိုက်တာ။ ၇။ ငါပဲလုပ်မယ်လားဗျ ပဲ လား ဘဲ လား ဇဝေဇဝါဗျ ၈။ ပဲနဲ့ဘဲကို အမြဲမှားပါတယ် ဒါပဲလို့ပြောယင် အမှားပါလားရှင် - ပန်းပန်လျက်ပဲ မှားတယ်။ ဆိတ်အုပ်ကဗျာ။ - သူငယ်ချင်းလို့ပဲ ဆက်၍ခေါ်မည်ခိုင် မှားတယ်။ သူငယ်ချင်းလို့ပဲ ဆက်၍ခေါ်မည် ဆိတ်မ။ ဗေဒါလမ်း ညိုပြာပြာ လတာပြင်ခြေရင်း လှိုင်းတက်ရာ ဗေဒါတက်၊ လှိုင်းသက်ရာဆင်း။ ဆင်းရလဲ မသက်သာ အုန်းလက်ကြွေရေပေါလော၊ မျောစုန်လို့လာ အဆင်းနဲ့အလာ၊ ဗေဒါမ အထွေး အုန်းလက်ကြွေ သူ့နံဘေး၊ ဆောင့်ခဲ့ရသေး။ ဆောင့်ခဲ့လဲ မသက်သာ နောက်တချီ ဒီတလုံးက၊ ဖုံးလိုက်ပြန်ပါ မြုပ်လေပေါ့ ပေါ်မလာ၊ မဗေဒါအလှ တလံကွာ လှ

ရှေးရေစက်

ရေး - ရွှေတိုင်ညွန့် ဆို - ဝင်းဦး + မာမာအေး လူမြင်ရင် ချစ်ချင်ဖွယ် ရူပါရုံ ချောလှတယ် သဘောကောင်းတဲ့ သူကလေးရယ် အတူဆုံဖို့ နဖူးစာရေးတယ် ယုံကြည်ဖွယ် မာယာနှောကာ ပြောတတ်တဲ့သက်လှယ်ရယ် နောင်ခါဝယ် မေရှင်ကလေးကို အရေးမစိုက်မှာ အလွန်စိုးတယ် ချစ်မှာလားကွယ်  မေတ္တာထားတယ်  ရှေးရေစက် ကံဆုံတယ် တူနှစ်သွယ် ဆုံဆည်းရတယ် ချစ်စရာကောင်းသူကလေးရယ် မောင့်စိတ်ထဲမှာ စွဲလန်းတယ် အဟုတ်ကိုပြောတာလားကွယ် လိမ်ဉာဏ်တွေပိုတယ်  ကရုဏာထားတာ အဟုတ်ပါပဲ မေတ္တာထားတယ် တကယ့်ကိုပဲ မင်းအလိုရှိရင်မောင့်အသည်း ခွဲကာပေးမယ်  တွေ့ရင်တော့ဖြင့် လွမ်းအောင်ချွဲ နောက်ကွယ်ကျရင်မေ့မှာပဲ အသည်းမှာစွဲတဲ့ ပျိုမေရှင်ကို အလိုလိုက်ရလိမ့်မယ်  တူမောင်မယ် မေတ္တာအကြောင်းနဲ့ ပေါင်းဖို့ရာ ဆုတောင်းမယ်  ခင်နဲ့မောင် သစ္စာထား သိကြားနတ်တွေ အကုန်သိတယ် တူမောင်မယ် မေတ္တာအကြောင်းနဲ့ ပေါင်းဖို့ရာ ဆုတောင်းမယ်  ခင်နဲ့မောင် သစ္စာထား သိကြားနတ်တွေ အကုန်သိတယ်  ချစ်တဲ့သူရယ်  ကြိုက်တဲ့သူရယ်  ရာသက်ပန်ရွယ်ကိုးလို့သာ အရိုးကျအောင် ပေါင်းပါ့မယ်  စိုးရိမ်ဖွယ် စိုးရိမ်ဖွယ် ယောက်ျားများဟာ ဖောက်ပြားလွယ် တကယ်ကြောက်အားပိုတယ် ယုံဘူး ယုံဘူး ချစ်ဦးပျိုသက်လှယ်  လူမြင်ရင် ချစ်ချင်ဖွယ် ရူပါရုံ

ယတိဘေဒ ခေါ် မြန်မာစာရေးနည်း

ကျွန်တော် ညက အိပ်မက် မက်ပါတယ်။ ဆောင်းအိပ်မက်က အကျအန။ နေ့ခင်းတုန်းက မိတ်ဆွေတဦးကနေ ဆရာ မြန်မာစာ ပန်ကျူယေးရှင်းအကြောင်း ကျမ်းတစောင်ရေးပါလားတဲ့။ ဟာ - ရာရာစစ၊ ကျွန်တော်က မြန်မာစာကို ဆရာလုပ်နိုင်တဲ့အထိ မတတ်ကျွမ်းပါ။ ဒါပေမဲ့ အိပ်မက်ထဲမှာ ကျမ်းတစောင် ရေးခဲ့တယ်။ မြန်မာစာရေးနည်းထဲက ယတိဘေဒ။ လက်ထဲမှာ လယ်တီဆရာတော်ဦးကေလာသ  (လယ်တီဒီပနီကို ရေးသားတော်၏မူတဲ့ လယ်တီဆရာတော်ကြီး မဟုတ်ပါ) ရေးတဲ့ ယတိဘေဒ ခေါ် မြန်မာစာရေးနည်း “ပီဒီအက်ဖ်” ဖိုင်ကို ရှေးစာကဗျာများနေရာကနေ ရထားတယ်။ ကျေးဇူး။ ယတိ (၁) = ရပ်ခြင်း။ ရပ်တန့်ခြင်း။ ချုပ်တည်းခြင်း။ စောင့်စည်းခြင်း။ ယတိ (၂) = ရဟန်း။ မြန်မာလိုမှာ ယတိပြတ်လို့ ရှိတယ်။ တစုံတခုကို တိတိကျကျ ဆုံးဖြတ်တာမျိုး။ သတ်မှတ်တာမျိူး။ ပိုင်းခြားလိုက်တာမျိုး။ မြန်မာစာရေးသားနည်းမှာ ယတိဆိုတာ စားလုံးတခုနဲ့တခု၊ စကားစုတခုနဲ့တခုကို ပိုင်းခြားခြင်း ဖြစ်ပါတယ်။ အလွယ်ဆုံးနဲ့ အများဆုံးက ပုဒ်ထီးနဲ့ ပုဒ်မ။  ကွန်ပြူတာစာရိုက်နည်းမပေါ်ခင် လက်နှိပ်စက်ရိုက်နည်းမှာ စနစ်တကျသင်ကြရပါတယ်။ ပုဒ်ထီး၊ ပုဒ်မ မဟုတ်ဘဲ တကွက်ခြာ ရိုက်ရတာလည်းရှိတယ်။ အခုခေတ်မှာတော့ “စပေ့စ်ဘား” ခေါ်တယ်။ တကွက် ဆိုတာ နှစ်ကွက် သုံးကွက် မဟုတ်ရပါ။ စာ