သမိုင်းထဲက ကမ္ဘာသုံးပါဠိသံ နှင့် မြန်မာပါဠိအသံ

မြန်မာနှစ် ၁၀၀၀-ပြည့် နှစ်ဦး ကဆုန်လပြည့်နေ့ ညောင်ရမ်းခေတ် သာလွန်မင်းတြားကြီး လက်ထက်တွင် မင်းလေးဆက်တိုင် ပျောက်ဆုံးနေသော စက်တော်ရာ နှစ်ဆူကို ပထမတောင်ဖီလာ ဆရာတော်ကြီး အပါအဝင် ဆရာတော်ကြီး လေးပါး ဦးဆောင်၍ သံဃာတော် တကျိပ်နှစ်ပါးတို့ စတင် ရှာဖွေ ထွက်ကြလေသည်။

(ထိုစက်တော်ရာ သွားပြန် တောလားကို ရေးတင်ပြီး။

ဦးဗုဓ်- 

https://www.facebook.com/1877881868908411/posts/2710997422263514/)

ထိုသို့ တောနင်းလိုက်ရှာ၍ မတွေ့သေးမီ တညတွင် တောင်ဖီလာ ဆရာတော်ကြီးသည် ညဉ့်နက်သည့် တိုင်အောင် ပဋ္ဌာန်းကျမ်းကို သရဇ္ဈာယ်၍ ကျိန်းစက်တော်မူရာ အိပ်မက်မြင်လေသည်။

အိပ်မက်တွင်- `လူတဦးသည် လှံကိုင်၍ ခွေးနက်တကောင် နှင့်အတူ ဆရာတော်ထံ ရောက်လာပြီး ဤတောအတွင်း မည်သည့်ကိစ္စဖြင့် ရောက်လာကြသနည်း ဟု မေးလေ၏။ ဆရာတော်ကြီးက ပျောက်ဆုံးနေသော ရွှေစက်တော်ကို လာရှာပါသည်ဟု ပြန်မိန့်ရာ ခွေးကို လက်ညိုးထိုး၍ ရွှေစက်တော်ကို ဖူးချင်လျှင် ခွေးနက်ကြီးနောက် လိုက်သွားရန် ညွှန်ပြသည်´ ဟု အိပ်မက် မက်လေသည်။

နောက်တနေ့တွင် ခွေးနက်ကြီးကို တွေ့၍ လိုက်သွားလေရာ လူတဦးနှင့် တွေ့လေသည်။ စက်တော်ရာ ရှာကြကြောင်း ပြောပြသော် ကျီးကန်းတကောင် မြည်နေသော တောင်ထိပ်တခုကို ညွှန်ပြပြန်လေ၏။

တောင်ထိပ်သို့ တက်ကြည့်ကြသော် အထက်စက်တော်ရာကို ဖူးတွေ့ကြရလေ၏။

ထိုညဉ့်အခါ တောင်ဖီလာ ဆရာတော်က ပဋ္ဌာန်းကျမ်းကို သရဇ္ဈာယ်သော် တောစောင့်နတ် တောင်စောင့်နတ်တို့က သာဓု ခေါ်ကြလေသည်။

သာဓုခေါ်သော နတ်တပါးကို မည်သူနည်းဟု မေးလေရာ သောတာပန်နတ် ဖြစ်ကြောင်း, ဘုရာရှင် ပဋ္ဌာန်းတရားဟောသည်ကို နာဖူးကြောင်း လျှောက်ထားလေသည်။

ထိုအခါ တောင်ဖီလာ ဆရာတော်က ပဋ္ဌာန်းကျမ်းကို မိမိရွတ်ဖတ်သည်နှင့် ဘုရားရှင် ရွတ်ဖတ်သည်မှာ တူမတူ မေးလေ၏။

သောတာပန် နတ်သားက နံသော ငါးပိကို ပေါက်ဖက်နှင့် အထပ်ထပ် ထုပ်၍နမ်းလျှင် အပေါ်ဆုံး ပေါက်ဖက်နံ့နှင့် တူပါသည်´ ဟု လျှောက်လေ၏။

ထိုအခါ ဆရာတော်က `ငါသည် ပဋ္ဌာန်းတရား၌ အလွန်ကြည်ညို သောကြောင့် အလွန်သတိ ဝီရိယ ထားလျက် ရွတ်ဖတ်ပါသည်။ ချွတ်ယွင်းချေသော် ငါ့ဦးခေါင်း မိုးကြိုးစက် ထိပါစေ´ ဟု (ကျိန်) ဆိုလေသည်။

ထိုအခါမှ သောတာပန်နတ်သားက- အရှင်ဘုရား ရွတ်ဖတ်သည်မှာ မှန်ပါသည်။ ဝီရိယ တိုးပွါးအောင်သာ ဆိုပါသည်ဟု ဆို၍ ပျောက်ကွယ်သွား၏။

ဤစကားတွင်… ရှေးဆရာတော်ကြီးများ အဆုံးအဖြတ်အရ- တောင်ဖီလာ ဆရာတော် မိန့်သည်လည်း မှန်ပါသည်။ သောတာပန် နတ်သား လျှောက်သည်လည်း မှန်ပါသည်။

တော်ဖီလာ ဆရာတော်သည် ဌာန်,ကရိုင်း, ပယတ် မမှားဘဲ ရွတ်ဖတ်ခြင်း ဖြစ်၍ မှန်ပါသည်။ (ကမ္မဝါ ရွတ်သကဲ့သို့)

သို့သော် မဂဓတိုင်းသား များကဲ့သို့ မဂဓသံ မပီသသောကြောင့် သောတာပန်နတ်သားက အပြင်ဆုံး ပေါက်ဖက်နံ့နှင့် ဥပမာပေးသည် ဟု ယူကြလေသည်။

Ps-

မဟာစည်ဆတော်ကြီးကို ဆတော်ကြီးတပါးက `မြန်မာပါဠိသံသာ မှန်သည်' ဟု လျှောက်သည် ဆိုသောစကားမှာ ဆတော်ကြီး၏ အခြားသော စာပေများပါ လေသံများနှင့် ယှဉ်ကြည့်ပါက (အတိအကျ မဆိုဝံ့သော်လည်း) သဘာဝမကျဟု ခံစားရပါသည်။ (ရှေးစာကဗျာများ)

photo- မဟာသုတဒီပနီ

ဒေါက်တာတင့်ဆွေ