ဟုတ်။
ကျွန်တော် ပဌမဆုံးအကြိမ် ဝါးကျည်တောက်နဲ့ ချဉ်ရည်ဟင်းကို ၁၉၉၀ ခုနှစ်အကုန် တိုင်းပြည်ကနေထွက်ပြေးစဉ်က ခရစ်စမတ်အကြိုနေ့မှာ တဘက်နိုင်ငံ မီဇိုရမ်ပြည်နယ်။ စိုင်ဟားမြိုု့မှာ သောက်ရဘူးပါသည်။ ဝက်သားပြုတ်အတုံးတွေ ဒူးလောက်ပေါင်လောက်၊ ဂျင်းငရုတ်သီးထောင်းနဲ့ အဝစားကြရသည်။ ကောင်းပါသည်။ ကျေးဇူး။
"မြိုင်ဟေမဝန် မြိုင်ထ"
(တောမြိုင်လယ် မဟီယံတဝိုက်မှာလကွယ်၊ မမောနိုင်တယ်၊ အမီအမြန်လိုက်ရှာတဲ့မယ်၊ ချောမေခိုင်ရယ်၊ ပြည်တော်ပြန်လမ်း နွမ်းရော့မယ်။)၂
(တောင် တောင်ခြေ ဂမုန်းငယ်တို့ ခြောက်နှုန်းပြည့် ကေသီရယ်)၃
(ကျေးငှက်သံ ပလီတယ်)၂
တီတီတာ နော့တယ်ကိုး ညှိုးပါနဲ့မယ်
(မညှိုးလေးလေ့ မညှိုးတဲ့နိုင်အောင်ကွယ်)၂
ဖိုးရွှေခေါင် ဖိုးရွှေခေါင် ငှက်ငယ်ကရယ်၊ မလေးကို (မြည်ကာချော့တယ်၊)၂
ရီပါတော့ကွယ်၊ မြည်ကာချော့တယ်လေး
ဟိုး တောင်ခြေစခန်းမှာလ ဗျာ
(စမ်းရေအေးအိုင်ထင့် ကြည်လင်တယ်)၂
(ဟောဒီခင်ကွယ်)၂ အပန်းပြေသောက်ရအောင် ဝါးကျည်တောက်မယ် အနည်မပါရစေဘူး။ ဖယ်ဖျောက်ကာ မောင်ယူဖို့ သွားပါ့မယ်
အို ခင်ရဲ့ မျက်ထားသုန် မှုန်ပါနဲ့ကွယ်
(စုံကန္တာနေပူခရီး ဘယ်ထီးမှ မပါပါတယ်) ၂
(မြိုင်ကြီးက စလူရွက်ကိုကွယ် ခြူလက်ဝယ်ကိုင်ချိုး) ၄
နေများခ ပျို့အသားညိုမယ် အလိုကွယ် အနားကို တိုးလို့သာ မိုး။
မြိုင်ဟေမဝန် မြိုင်ထ (ဆို- ကိုအံ့ကြီး၊ တီး- စိန်ဘမောင်) https://www.youtube.com/watch?v=zY6oh5vimkg
Bamboo Water Bottles Stock Photo 1081002281 | Shutterstock
ဒေါက်တာတင့်ဆွေ
Comments
Post a Comment