တခါတုန်းက မုန့်အိုးပုတ်ရွာမှာ ဘယ်လို ကြည်စရာ၊ ရွှင်စရာ၊ ပြုံးစိစိ ဖြစ်စရာလေးတွေ တွေ့ရမလဲဆိုတာကိုတော့ ကိုယ်တိုင်သာ စာအုပ်လေး ဖတ်ရင်း သွားရောက်လည်ပတ်ကြည့်ကြပါတော့လို့ပဲ စာဖတ်သူမိတ်ဆွေများကို လက်တို့လိုက်ပါရစေလား။ (မင်းကံစီ)
တခါတုန်းကလို့ရေးတာ မှန်။ ကွန်ဂရက်ကျူလေးရှင်း။
တခါတုန်းကလည်း မုံ့လို့သာ ရေးခဲ့ပါသေးတယ်။ ဈေးလည်းချို စားလို့လည်းကောင်းတယ်။ အကြော်တခု ၅ ပြားသာပေးရတယ်။ လက်ဖက်ရည်တခွက် ၁၅ ပြားကနေ တမတ်ဖြစ်တဲ့ခေတ်မှာ ကျွန်တော်တို့ ဆေးပညာသင်ကြရတယ်။
အခုတော့ မုံ့ကို စားစရာလို့သိသူ ရှားပြီ။ တစ်နေတာတွေကိုသာ ဈေးကြီးကြီးပေးရတော့တယ်။
ဒေါက်တာတင့်ဆွေ
Comments
Post a Comment