Skip to main content

အာကာသ သျှတ္တရပျို့

ကြာသာပတေး၊ 

ရန်ဝေးသောက်ြာ၊     ဂြိုဟ်နှစ်ဖြာတို့

တိမ်ဖြာလှစ်ထွင်း၊    လကို နှင်းသော်

မင်းနှင့် မိဖုရား၊        နှစ်ပါးစုရုံး

နှလုံးချည်ဘူး၊          မရွှင်မြူးလိမ့်

ဗုဒ္ဓဟူးကျော်တိုး၊      ချင်းနင်းညှိုးမူ

သည်ရိုးကံမြောက်၊   တိမ်းစောင်းပေါက်ကြွေ

စနေကြယ်လွန်၊        ချင်္သေ့ဟန်ကြောင့်

ပစ္စန္တရွာ၊                   စစ်ကြီးလာအံ့

ပြိတ္တာရာသီ၊             ဂြိုဟ်သောရီသည်

ကပ်မှီခရီး၊               လကိုစီးအံ့

စစ်ကြီးပေါ်ရာ၊          အင်္ဂါ စနေ

နှစ်ထွေခေါ်ထ၊           နတ်ဒေဝတို့

ဗျဂ္ဃစရိယာ၊               သီဟဇာသွား

အစွမ်းအားဖြင့်၊         တခြား မာဃ

ပုဏ္ဏပသျှု၊                ခေါ်မှု အသာလိတ်

ဖိတ်ဖိတ်ရဲနီ၊     

ရေဝတီ စိမ်းမြ၊          ဟဿထတို့

လကို ချင်းနင်း၊          တိုက်ကြလျှင်းအံ့

စိုးမင်းမှူးမတ်၊            စဲပြတ်ခန္ဓာ

ပြောင်းကြွကွာချိမ့်၊     အင်္ဂါဂြိုဟ်သည်

ရောင်ခြည်တောက်ပ၊  ဝိသာခါ့ထက်

တကွချင်းဖြတ်၊          ဖောက်ထွင်းလတ်သော်

ငတ်မွတ်ခေါင်းပါး၊     ရေစာရှားအံ့

ပတ္တမြားရောင်နု၊        ဂုရုဂြဟာ

ဂြိုဟ်ဆရာသည်၊       လျင်စွာသွားလေ

စနေ တသွယ်၊            အင်္ဂါကြယ်တို့

အကယ် မယုတ်၊        နောက်သို့ဆုတ်အံ့

ရာဇုတ္တမ၊                  နရိန္ဒသည်

ဘဝ ပြောင်းဘွယ်၊     ဟောရိုးသွယ်၏

အကယ်သဖြင့်၊          မပြောလင့်မူ

မင်းနှင့် မှူးမတ်၊         ညီညွတ်ယိုယွင်း

အချင်းချင်းလျှင်၊      နှိပ်နှင်းယိမ်းယွန်း

ညည့်ဝန်းတိုက်သတ်၊ ခုတ်ဖြတ်ကြမည်

ယင်းသည်ထိုကပ်၊     ကင်းကွာလပ်သည်

အရပ်တပါး၊              တိုင်းတခြားမှ

လှံ ဒါး ပြောင်လက်၊   စစ်ကြီးထွက်အံ့

အချက် မယုတ်၊         လဆုတ်သောခါ

ဖြစ်တတ်စွာ၏

ချင်းရာ တသွယ်၊       ထိုဂြိုဟ်ကြယ်တို့

အကယ် မပျက်၊        တံခွန်ထွက်အံ့

လက်လက်ရောင်ဝှန်၊ ကျောင်းကန် ကုဋီ

စေတီ ပုထိုး၊              ဂူလိုင်မျိုးတို့

ပျက်ကျိုး လျော့ရွေ့၊  ဇရာငွေ့ချိမ့်

အရှေ့ မျက်နှာ၊           ရပ်ခန်းဝါက

တံခွန်ပြအံ့

သဗ္ဗရဋ္ဌာ၊                    မြို့ပြည်ရွာကို

မဟာဝိနာယ၊              ပျက်ကြိမ်ကျ၍

လောကဖွယ်ရာ၊          မလွတ်သာသည်

ကြမ္မာ ဝိပါက် ရောက်ပြီတည့်။    ။ (ပိုဒ်-၁၄)

(မုံရွေးဆရာတော်)

ရှေးစာကဗျာများ

ဒေါက်တာတင့်ဆွေ

Comments

Popular posts from this blog

ဝိဘတ်များ

ရေး မြို့ကကြိုဆိုပါ၏ နဲ့  ​ရေးမြို့မှ ကြိုဆိုပါ၏ ဘယ်ဟာအမှန်လဲဆရာ ရန်ကုန်မြို့က ကြိုဆိုပါ၏စာကို တင်တယ်။ ကွန်မင့်တွေလည်း များတယ်။ မက်စင်ဂျာကနေလည်း လာတယ်။ တချို့က နားမလည်။ အမှားကိုသာ မှန်တယ်ထင်ပြီး ရေးကြတယ်။ မတတ်နိုင်။ မှ နဲ့ က ကို ၂၀၁၇ ကတည်းက တင်ပြထားပြီးပါပြီ။ ကို နဲ့ အား လည်းရေးထားတယ်။ ရ နဲ့ က မှားနေကြပြန်တယ်။ နာမ်၊ နာမ်စားတို့၏ နောက်၌တည်၍ ၄င်းတို့သည် ကတ္တားဖြစ်သည်၊ ကံဖြစ်သည် စသည်ကိုလည်းကောင်း၊ ကြိယာ၏ နောက်၌တည်၍ ၄င်းကြိယာ၏ ကာလနှင့် အမျိုးအစားကို လည်းကောင်း ဝေဖန်ပိုင်းခြားပြသော စကားလုံးကို ဝိဘတ်ဟု ခေါ်သည်။ ဝိဘတ် (၂) မျိုး ရှိသည်။ ၁။ နာမ်ဝိဘတ် ၂။ ကြိယာဝိဘတ် နာမ်ဝိဘတ် နာမ်၊ နာမ်စားတို့၏ နောက်၌တည်၍ ၄င်းတို့သည် ကတ္တားဖြစ်သည်၊ ကံဖြစ်သည် စသည် ဝေဖန်ပိုင်းခြားပြသော ဝိဘတ်ကို နာမ်ဝိဘတ်ဟု ခေါ်သည်။ နာမ်ဝိဘတ် (၁၇) မျိုး ရှိသည်။ 1. ကတ္တားဝိဘတ် 2. ကံဝိဘတ် 3. ထွက်ခွာရာပြဝိဘတ် 4. ရှေးရှုရာပြဝိဘတ် 5. ဆိုက်ရောက်ပြဝိဘတ် 6. အသုံးခံပြဝိဘတ် 7. အကြောင်းပြဝိဘတ် 8. လက်ခံပြဝိဘတ် 9. နေရာပြဝိဘတ် 10. အချိန်ပြဝိဘတ် 11. ပိုင်ဆိုင်ခြင်းပြဝိဘတ် 12. လိုက်လျောပြဝိဘတ် 13. ယှဉ်တွဲပြဝိဘတ် 14. ခွဲထုတ်ရာပြဝိဘတ် 15. ရည်စူးချက်ပ

ပဲ နဲ့ ဘဲ ဋီကာ

၁။ ပဲမှန်သမျှ ဘဲလား ဆရာခင်ဗျ အငြင်းအနေနဲ့မှ ဘဲ သုံးရတာလားဗျ ခွဲခြားမသိလို့ပါဆရာ ၂။ ဆရာခင်ဗျာ 'ပန်းပန်လျက်ပဲ' မှားတယ်ဆိုတော့ ပဲနဲ့ဘဲ အသုံးလေးရှင်းပြစေလိုပါတယ်ခင်ဗျာ ၃။ ပဲ နဲ့ ဘဲ သုံးတာ ပုံထဲကအတိုင်း မှန်လား မှားလား ဆိုတာ သိချင်ပါတယ် ဆရာ။ ၄။ ချောင်းအစွယ်လား ချောင်းအဆွယ်လားဆရာ မူကွဲတွေကလည်း ကွဲဘဲကွဲနိုင်လွန်း ၅။ မနက်စာ စားပဲဖြစ်ဖြစ် အဆာပြေလေးဖဲဖြစ်ဖြစ် - ဖဲဆိုတာ ဖဲရိုက်တာ။ ၆။ အထင်ကရအစားအစာ တစ်ခုဖဲလေနော် - တခုပဲ (ဘဲ) လေနော်လို့ ရေးရ။ ‘တစ်ခု’ ဆိုရင် မျိုမကျတဲ့အစားအစာ။ ဖဲဆိုတာ ဖဲရိုက်တာ။ ၇။ ငါပဲလုပ်မယ်လားဗျ ပဲ လား ဘဲ လား ဇဝေဇဝါဗျ ၈။ ပဲနဲ့ဘဲကို အမြဲမှားပါတယ် ဒါပဲလို့ပြောယင် အမှားပါလားရှင် - ပန်းပန်လျက်ပဲ မှားတယ်။ ဆိတ်အုပ်ကဗျာ။ - သူငယ်ချင်းလို့ပဲ ဆက်၍ခေါ်မည်ခိုင် မှားတယ်။ သူငယ်ချင်းလို့ပဲ ဆက်၍ခေါ်မည် ဆိတ်မ။ ဗေဒါလမ်း ညိုပြာပြာ လတာပြင်ခြေရင်း လှိုင်းတက်ရာ ဗေဒါတက်၊ လှိုင်းသက်ရာဆင်း။ ဆင်းရလဲ မသက်သာ အုန်းလက်ကြွေရေပေါလော၊ မျောစုန်လို့လာ အဆင်းနဲ့အလာ၊ ဗေဒါမ အထွေး အုန်းလက်ကြွေ သူ့နံဘေး၊ ဆောင့်ခဲ့ရသေး။ ဆောင့်ခဲ့လဲ မသက်သာ နောက်တချီ ဒီတလုံးက၊ ဖုံးလိုက်ပြန်ပါ မြုပ်လေပေါ့ ပေါ်မလာ၊ မဗေဒါအလှ တလံကွာ လှ

အဘရောဂါ ကျဆုံးပါစေ

ဒီစာကို ခေါင်းစဉ်အမျိုးမျိုးနဲ့ အခါတရာလောက်တင်ပြီးသား။ စစ်ယူနီဖေါင်းနဲ့လူတွေ့တိုင်း အဘခေါ်ခိုင်းတာ နဝတ ခေတ်ကစတယ်။ နောက်တော့ လူတွေ့တိုင်း အဘဖြစ်လာတယ်။  ကိုယ့်အဖွားမှာ အိမ်ထောင်ဘက်တွေ များရော။ မလုပ်ကောင်းပါ။ ကန်တော့။ မြန်မာစာမှာပါ အဘရောဂါ ကူးစက်လာတယ်။ အခုဘဲ တယောက်က အဘ။ အဘအသုံးဟာ ယဉ်ကျေးမှု စသဖြင့် အရင်လူတွေရေးသလို ရေးလာပြန်တယ်။ အဘအသုံး နည်းလာပြီ။ အသစ်က Hi နဲ့ နော်။  စောစောက ထပ်မံတင်ပြသေးတယ်။ သားနဲ့ သမီး။ ကျွန်တော်၊ ကျနော်၊ ကျမ၊ ဗျ၊ ခင်ဗျ၊ ခင်ဗျာ၊ ရှင်၊ ရှင့် အသုံးတွေ ပျောက်ကွယ်လာလာတာအတွက် အင်မတန် နှမြောပါတယ်။  အဘမခေါ်ရမနေနိုင်သူတွေ ကျွန်တော့ဆီတော့ စာမရေးသားကြစေလိုပါ။ အခေါ်ခံချင်သူတွေ အများကြီး။  သူများကိုအဘခေါ်သူတွေ ကြီးလာရင် အဘလိုလုပ်ကြလိမ့်မယ်။ အဘရောဂါ ပျောက်ပါစေသတည်း။ အဘခေတ် ကျဆုံးပါစေသတည်း။ ယဉ်ကျေးမှုဖြစ်တယ်၊ ဘာဖြစ်တယ် ညာဖြစ်တယ် ပြန်မရေးစေလိုပါ။ ဆရာဝန်ကို ဆရာလို့ မခေါ်ချင်သူတွေလည်း မမေးကြစေလိုပါ။ ဒေါက်တာတင့်ဆွေ