ကြိုက်သောအခါး စားပေ၏။
စကားကြိုက်တော့
ကြိုက်သောစကား ကြားစေ၏။
အပင့်ကြိုက်တော့ -
ကြိုက်သောအပင့် မြင်ပေ၏။
အဝင့်ကြိုက်တော့
ကြိုက်သောအဝင့် တင့်စေ၏။
စာရေးသူက အားရ၀မ်းသာ
“သည်ကမ္ဘာမှာ၊ သင်သာပိုကဲ
တယောက်ထဲ’ဟု
အမြဲလှစ်ဟ ဆိုလေသော် ... ။
ကြားရသူက၊ အားရဝမ်းသာ
“သည်ကမ္ဘာမှာ သင်လာအားလုံး
အတော်ဆုံး”ဟု
အပြုံးဖက်ကာ ဆိုလေသော် ...။
မြင်ရသူက၊ အားဝမ်းသာ
“သည်ကမ္ဘာမှာ၊ သင်သာတဦး
လူတထူး´ဟု
ရွှင်မြူးကြွရွ ဆိုလေသော် ... ။
ဝင့်ရသူက၊ အားရဝမ်းသာ
“သည်ကမ္ဘာမှာ၊ သင်သာလူမြတ်
ပညာတတ်' ဟု
နှုတ်လှပ်ဖွင့်ဟ ဆိုလေသော် ... ။
ဘဝင်လေခိုက်၊ လုံးလည်လိုက်ကာ
စိတ်၌ထိုထို၊ လက်မကိုထောင်
ဆိုပြန်သည်မှာ၊ “ငါမှငါ”တဲ့
အင်း...ဘာမျှစွက်နှော၊ ဝင်မပြောဘဲ
လောကရှုလေ၊ ဆိတ်ဆိတ်နေလော့
လေပြင်းဝိုက်ပြီး၊ ပင့်အားကြီးက
ထန်းသီးမှုတ်တောင် ခုန်တတ်သည်။
မုံရွာ-ဝင်းဖေ
ရှုမဝမဂ္ဂဇင်း ၁၉၆၆ စက်တင်ဘာလ
Listener's Heaven Audiobooks - အသံစာအုပ်
ဒေါက်တာတင့်ဆွေ
Comments
Post a Comment