သူရဲကောင်းသုံးယောက်နှင့် ခရီးသည်

 

စုံရိပ် မြိုင်ဆွယ်၊ ကန္တာလယ်

အိုဘယ် ယောက်ျား - ခရီးသွား။   ။

ဖေါ်လည်း မဆွယ်၊ တကိုယ်ငယ်

အိုဘယ် လူသား - ကြောက်ဘူးလား။   ။

ဤသို့ မေးသော်

ရွှင်အေး ကြည်သာ၊     ပြုံးမျက်နှာဖြင့်

 "အို ဘာကိုထောက်၊     ကြောက်ရမလဲ

  တကွ ဖော်ညှိ၊            သတ္တိ ရှိပြီ

  ချစ်သည် သဟာ၊       ဇွဲ လည်းပါ၍

  မကွာ ထပ်လောင်း၊    ငယ်ကပေါင်းသည့်

  ‌ဆွေကောင်း လုံ့လ၊    တူတကွတည့်

  ဘေးက တူယှဉ်၊        ပါခဲ့လျှင်သော်

  ငါ့တွင် သေချာ၊         အောင်ဘို့ရာတည့်" တဲ့။   ။

ယောက်ျား ငါကိုယ်၊     မြွက်ဟဆို

ဖော် မလိုဘဲ၊               တကိုယ်ထဲ။   ။

တော်ပေ့ လူမော်၊          ပွဲတိုင်းကျော်

သုံးဖော် ဆွေလဲ၊           တူယှဉ်တွဲသည်

အောင်မြဲ မုချ၊              အောင်မည်ပ။    ။ (ငွေတာရီ)

(ရှေးစာကဗျာများ)

ဒေါက်တာတင့်ဆွေ