စံသပမယှဉ်သာသည်။ ခင်ကညာပဂေး။ ခုံးမျက်
စ, တခါချီလျှင်။ တနာရီမေ့ လောက်ကဲ့လေး။ ။
မျက်လုံးကစွဲစရာ။ ပုလဲရတနာအသွေး။ ရဲပမာ
အရောင်ပြေးတာကြောင့်။ မောင်ငေးလို့စိုက်ခါ။
မြင်ရသူဘဝင်ဆို့ လောက်အောင်။ ခင်အပျို့ ချော
လှပေတာ။ ။ရွှေနှုတ်ခမ်း သန္တာနီဟာ။ နံ့သာ
ရည်အနံ့မွှေးတာမို့ ။ ရင်အေးလို့ ဖိုလှိုက်ဘဝင်။
မောဟိုက်အစဉ်။ ။ ချောမကိုဋ်လှသဇင်ကို။ တ
လျက်ပင်-ဘေလွမ်းပါပေါ့လေး။
ရွှေပျော်ညိုညို။
သူရိယမဂ္ဂဇင်း သောဌသတွဲ(၁၉၃၂ ဇွန်)
အခုတော့ မြန်မာစာမှာ 'လှတမျက်နှာ' မရှိတော့ပါ။ 'လှတစ်' ခေါ် 'မလှတစ်' ခေါ် 'ဒေါ်လှတစ်' မျက်နှာသာ ရှိပါတော့တယ်။
ဒေါက်တာတင့်ဆွေ
Comments
Post a Comment