Skip to main content

Am I Wrong? ပေ့ချ် နေရာက ကွန်မင့် တခု

ပေ့ချ် နေရာက ကွန်မင့် တခု
မြန်မာစာမှာ စာလုံးခွဲပြီးမှ ရေးရတာကို မှတ်သားမိပါတယ်ဗျ။ဒါပေမဲ့ ဆရာကြီး ရေးတဲ့စာတွေမှာ မြန်မာစာပေအရ စာလုံးခွဲတာကို သိပ် မတွေ့ရလို့ပါ။
ခု ပိုစ့် အရ ဆိုရင်
• ကိုဗစ်ဆိုရင် ဆေးသုတေသနမလုပ်တာတွေ တော်မေးကြတယ်။ မြန်မာပြည်မှာဖြစ်နေတာကလည်း  တယောက်တမျိုး။
ဆိုတဲ့ အနေအထားမှာ  ဆေးသုတေသန နဲ့ မလုပ်တာတွေ ရဲ့ ကြားမှာ စာလုံး ခြားရမယ်လို့ ယူဆ မိတာဘဲဗျ။(မြန်မာစာပေရဲ့ အစဉ်အလာ အရပေါ့)
စာလုံးပေါင်းက ဘဲ အရေးကြီးတာလား။ 
တော် မေးကြတယ် ဆိုတာက အမှန်လား  တော်တော် မေးကြတယ်ဆိုတာက အမှန်လားဗျ။ပြီးတော့ ပုဒ်ဖြတ် တွေကကော အရေးမကြီးဘူးလို့ ဆရာကြီးက ယူဆ ထားတာလားဗျ
Edit လုပ်ပြီးတော့ မပြင်နဲ့နော်။ကျွန်တော် Screenshot ရိုက်ထားပါတယ် ခင်ဗျ
Maung Zwe လူကြီးမင်းသဘော။ စာရိုက်ကျတာ၊ လွဲတာ တွေ့တိုင်း စည်းနဲ့ကမ်းနဲ့၊ စေတနာနဲ့ ပြင်ပေးနေသူတွေ ရှိတယ်။ သူတို့က ထောက်ပြ ပြင်ပေးကြရင် ပြန်ပြင်တယ်။ သူတို့က ပုံရိုက်ထားပြီး အပုပ်မချကြပါ။ ပြင်စရာနေရာကလည်း ၄ နေရာ။ 
၁။ ရိုးရိုး ဖေ့စ်ဘွတ်၊
၂။ ပေ့ချ်၊
၃။ တယ်လီဂရမ်နဲ့
၄။ ဘလော့ခ်။
ကျွန်တော်က ပြင်ပြီးတာနဲ့ သူတို့ရေးတာကို ဖျက်သွားကြတယ်။ ပြင်ပေးကြတာကလည်း အများအားဖြင့် မက်စင်ဂျာက။
လက်ပ်တော့ကနေ လုပ်လိုက်ရ၊ ဖုန်းကနေ လုပ်လိုက်ရ။ ဖုန်းပေါက်စလေးကလည်း ခက်တယ်။ 
ဖေါင့်ပြင်နေရတာကလည်း တမှောင့်။
မှားတာကို သတိရပြီး ပြင်နေတုန်း အမှားစောင့်၊ အငိုက်ဖမ်းသူတွေက ထောက်ပြနေကြပြီ။ နောက်ကျသွားပြီ။ လက်ကလည်း စက်မဟုတ်။
ဟိုအရင် ၁၀ နှစ်လောက်က ရေးခဲ့တာတွေမှာ ပြင်စရာတွေ ပိုများခဲ့တယ်။ အမှားမပါ ဒေါက်တာတင့်ဆွေ မဟုတ်လို့ ခဏခဏတင်ပြရသေးတာ။
ယတိဘေဒ ခေါ် ပန်ကျူယေးရှင်းစာ ၃ ခုလောက် တင်ထားတယ်။
ဒေါက်တာတင့်ဆွေ

Comments

Popular posts from this blog

ဝိဘတ်များ

ရေး မြို့ကကြိုဆိုပါ၏ နဲ့  ​ရေးမြို့မှ ကြိုဆိုပါ၏ ဘယ်ဟာအမှန်လဲဆရာ ရန်ကုန်မြို့က ကြိုဆိုပါ၏စာကို တင်တယ်။ ကွန်မင့်တွေလည်း များတယ်။ မက်စင်ဂျာကနေလည်း လာတယ်။ တချို့က နားမလည်။ အမှားကိုသာ မှန်တယ်ထင်ပြီး ရေးကြတယ်။ မတတ်နိုင်။ မှ နဲ့ က ကို ၂၀၁၇ ကတည်းက တင်ပြထားပြီးပါပြီ။ ကို နဲ့ အား လည်းရေးထားတယ်။ ရ နဲ့ က မှားနေကြပြန်တယ်။ နာမ်၊ နာမ်စားတို့၏ နောက်၌တည်၍ ၄င်းတို့သည် ကတ္တားဖြစ်သည်၊ ကံဖြစ်သည် စသည်ကိုလည်းကောင်း၊ ကြိယာ၏ နောက်၌တည်၍ ၄င်းကြိယာ၏ ကာလနှင့် အမျိုးအစားကို လည်းကောင်း ဝေဖန်ပိုင်းခြားပြသော စကားလုံးကို ဝိဘတ်ဟု ခေါ်သည်။ ဝိဘတ် (၂) မျိုး ရှိသည်။ ၁။ နာမ်ဝိဘတ် ၂။ ကြိယာဝိဘတ် နာမ်ဝိဘတ် နာမ်၊ နာမ်စားတို့၏ နောက်၌တည်၍ ၄င်းတို့သည် ကတ္တားဖြစ်သည်၊ ကံဖြစ်သည် စသည် ဝေဖန်ပိုင်းခြားပြသော ဝိဘတ်ကို နာမ်ဝိဘတ်ဟု ခေါ်သည်။ နာမ်ဝိဘတ် (၁၇) မျိုး ရှိသည်။ 1. ကတ္တားဝိဘတ် 2. ကံဝိဘတ် 3. ထွက်ခွာရာပြဝိဘတ် 4. ရှေးရှုရာပြဝိဘတ် 5. ဆိုက်ရောက်ပြဝိဘတ် 6. အသုံးခံပြဝိဘတ် 7. အကြောင်းပြဝိဘတ် 8. လက်ခံပြဝိဘတ် 9. နေရာပြဝိဘတ် 10. အချိန်ပြဝိဘတ် 11. ပိုင်ဆိုင်ခြင်းပြဝိဘတ် 12. လိုက်လျောပြဝိဘတ် 13. ယှဉ်တွဲပြဝိဘတ် 14. ခွဲထုတ်ရာပြဝိဘတ် 15. ရည်စူးချက်ပ

ပဲ နဲ့ ဘဲ ဋီကာ

၁။ ပဲမှန်သမျှ ဘဲလား ဆရာခင်ဗျ အငြင်းအနေနဲ့မှ ဘဲ သုံးရတာလားဗျ ခွဲခြားမသိလို့ပါဆရာ ၂။ ဆရာခင်ဗျာ 'ပန်းပန်လျက်ပဲ' မှားတယ်ဆိုတော့ ပဲနဲ့ဘဲ အသုံးလေးရှင်းပြစေလိုပါတယ်ခင်ဗျာ ၃။ ပဲ နဲ့ ဘဲ သုံးတာ ပုံထဲကအတိုင်း မှန်လား မှားလား ဆိုတာ သိချင်ပါတယ် ဆရာ။ ၄။ ချောင်းအစွယ်လား ချောင်းအဆွယ်လားဆရာ မူကွဲတွေကလည်း ကွဲဘဲကွဲနိုင်လွန်း ၅။ မနက်စာ စားပဲဖြစ်ဖြစ် အဆာပြေလေးဖဲဖြစ်ဖြစ် - ဖဲဆိုတာ ဖဲရိုက်တာ။ ၆။ အထင်ကရအစားအစာ တစ်ခုဖဲလေနော် - တခုပဲ (ဘဲ) လေနော်လို့ ရေးရ။ ‘တစ်ခု’ ဆိုရင် မျိုမကျတဲ့အစားအစာ။ ဖဲဆိုတာ ဖဲရိုက်တာ။ ၇။ ငါပဲလုပ်မယ်လားဗျ ပဲ လား ဘဲ လား ဇဝေဇဝါဗျ ၈။ ပဲနဲ့ဘဲကို အမြဲမှားပါတယ် ဒါပဲလို့ပြောယင် အမှားပါလားရှင် - ပန်းပန်လျက်ပဲ မှားတယ်။ ဆိတ်အုပ်ကဗျာ။ - သူငယ်ချင်းလို့ပဲ ဆက်၍ခေါ်မည်ခိုင် မှားတယ်။ သူငယ်ချင်းလို့ပဲ ဆက်၍ခေါ်မည် ဆိတ်မ။ ဗေဒါလမ်း ညိုပြာပြာ လတာပြင်ခြေရင်း လှိုင်းတက်ရာ ဗေဒါတက်၊ လှိုင်းသက်ရာဆင်း။ ဆင်းရလဲ မသက်သာ အုန်းလက်ကြွေရေပေါလော၊ မျောစုန်လို့လာ အဆင်းနဲ့အလာ၊ ဗေဒါမ အထွေး အုန်းလက်ကြွေ သူ့နံဘေး၊ ဆောင့်ခဲ့ရသေး။ ဆောင့်ခဲ့လဲ မသက်သာ နောက်တချီ ဒီတလုံးက၊ ဖုံးလိုက်ပြန်ပါ မြုပ်လေပေါ့ ပေါ်မလာ၊ မဗေဒါအလှ တလံကွာ လှ

အဘရောဂါ ကျဆုံးပါစေ

ဒီစာကို ခေါင်းစဉ်အမျိုးမျိုးနဲ့ အခါတရာလောက်တင်ပြီးသား။ စစ်ယူနီဖေါင်းနဲ့လူတွေ့တိုင်း အဘခေါ်ခိုင်းတာ နဝတ ခေတ်ကစတယ်။ နောက်တော့ လူတွေ့တိုင်း အဘဖြစ်လာတယ်။  ကိုယ့်အဖွားမှာ အိမ်ထောင်ဘက်တွေ များရော။ မလုပ်ကောင်းပါ။ ကန်တော့။ မြန်မာစာမှာပါ အဘရောဂါ ကူးစက်လာတယ်။ အခုဘဲ တယောက်က အဘ။ အဘအသုံးဟာ ယဉ်ကျေးမှု စသဖြင့် အရင်လူတွေရေးသလို ရေးလာပြန်တယ်။ အဘအသုံး နည်းလာပြီ။ အသစ်က Hi နဲ့ နော်။  စောစောက ထပ်မံတင်ပြသေးတယ်။ သားနဲ့ သမီး။ ကျွန်တော်၊ ကျနော်၊ ကျမ၊ ဗျ၊ ခင်ဗျ၊ ခင်ဗျာ၊ ရှင်၊ ရှင့် အသုံးတွေ ပျောက်ကွယ်လာလာတာအတွက် အင်မတန် နှမြောပါတယ်။  အဘမခေါ်ရမနေနိုင်သူတွေ ကျွန်တော့ဆီတော့ စာမရေးသားကြစေလိုပါ။ အခေါ်ခံချင်သူတွေ အများကြီး။  သူများကိုအဘခေါ်သူတွေ ကြီးလာရင် အဘလိုလုပ်ကြလိမ့်မယ်။ အဘရောဂါ ပျောက်ပါစေသတည်း။ အဘခေတ် ကျဆုံးပါစေသတည်း။ ယဉ်ကျေးမှုဖြစ်တယ်၊ ဘာဖြစ်တယ် ညာဖြစ်တယ် ပြန်မရေးစေလိုပါ။ ဆရာဝန်ကို ဆရာလို့ မခေါ်ချင်သူတွေလည်း မမေးကြစေလိုပါ။ ဒေါက်တာတင့်ဆွေ