တို့တိုင်းငယ် ပြည်ပင်၊ ငြိုငြင် ခက်ခဲ
စပါး ဆန်ရေ၊ ချို့တဲ့နေ
တို့တွေ ရိက္ခာမွဲသည်နှင့်လေး။ ။
စစ်မီး လောင်ဆဲ၊ နွားကျွဲငယ် မစုံ
ဗုံးဒဏ် အစ၊ ဓားပြက တဖုံ
တိုက်လဲ မဖြုံ၊ မတုန်မလှုပ်
ပြည် တိုင်း နယ်တခို၊ ပေါစေလို
သက်ကို စွန့်ကာ လုပ်သည်နှင့်လေး။ ။
ပစ္စည်းကိုင်ဆုပ်၊ အထုပ်ကယ် ပိုက်လွယ်
ဘေးရန်ကျော်နင်း၊ လွတ်ကင်းတဲ့ ကိုလူကြွယ်
စစ်ပြီးခါဝယ်၊ ပြန်လည်လာကြ
တလင်းပေါ်တွင်၊ စပါးမြင်
လိုချင် သွားရည် ကျသည်နှင့်လေး။ ။
ကျွဲနွား ကစ၊ ဘာမျှ မကူ
စပါးကို မြင်မှ၊ သီးခတဲ့ လိုချင်မူ
လယ်သမားငယ် ပြည်သူ၊ ကြည်ဖြူ မရှိ
လူထုစုံလင်၊ ပေါင်းစုအင်
တိုင်ပင်နှိုင်းကာ ညှိသည်နှင့်လေး။ ။
စိုးရ အသိ၊ တိုင်းပြည့် ဒုက္ခာ
လယ် ယာသမား၊ ထောက်ထားငယ်မညှာ
ဆန်ဈေးကို နှိမ်ကာ၊ ဝယ်မှာ အတင်း
တို့ကို ရှောင်ဖယ်၊ တိုင်းခြားဝယ်
ဆက်သွယ်ကူညီ ပင်းသည်နှင့်လေး။ ။
တရားမဲ့လျှင်း၊ ဇွတ်မင်းပ မူလျှင်
ဒုက္ခကျပ်တည်း၊ အပြီးတွေ့ရမည်သာပင်
စိတ်ထား မရွှင်၊ လယ်တွင်မလုပ်။
မုချကြုံလာ၊ နောင်နှစ်မှာ
ရိက္ခာကုန်ကုန် ပြုတ်မည်နှင့်လေး။ ။
အချုပ် တိုင်အောင်သာ၊ ကပ်ကမ္ဘာ ဖုံးတော့မည်။ ။
မလုပ်နိုင် လယ်ယာ၊ ငတ်ရှာ အုံးတော့မည်။ ။ (တျာချင်း- ငွေတာရီ)
ရှေးစာကဗျာများ ကျေးဇူး။
ပုံအတွက် PNO ကျေးဇူး။
ဒေါက်တာတင့်ဆွေ
Comments
Post a Comment